(5) WIE HEEFT ONS IN GODSNAAM GELEERD DAT REGEN SLECHT WEER IS.

Wat is goed en wat is slecht.

Vanaf de tijd dat wij kinderen hebben brengen wij onze vakanties op de camping in de buurt door. Dit vanwege praktische redenen en omdat wij onze zaak geen drie weken onbemand willen laten. Onze klanten willen ons troosten met het feit dat we onze vakantie in eigen land vieren terwijl we geen troost nodig hebben. Het is onze keuze! Hun troost klinkt dan als volgt: ‘ach ja, als je maar goed weer hebt dan amuseren de kinderen zich ook’. Wat zij niet weten is iets dat wij wel weten en ik onlangs bij Jan Jaap las: kinderen kennen geen slecht weer, hetgeen kinderen kennen zijn verschillende weertypes. Zo kan het warm en zonnig zijn, je kunt dan lekker zwemmen of zandkastelen op een strand bouwen. Het kan regenen, tijdens en na de bui liggen er overal plassen waarin je lekker kan springen en spetteren met rubber laarsjes aan.
 Sneeuwt het,  dan komt de slee van zolder  en hoor je geen kind klagen. De norm “slecht weer” is een aangeleerde norm net zoals alle normen en waarden die in dit deel van de wereld gelden aangeleerd zijn. Denk niet dat ik een hekel heb aan het aanleren van normen en waarden, het hoort bij opvoeden. Dat doet een ieder op zijn eigen manier.

Goed of slecht, mooi of lelijk, normaal of abnormaal.

Het is maar net in welk deel van de wereld jij leeft. Neuspeuteren, boeren en scheten laten is binnen onze cultuur “not done” oftewel: slecht, oftewel: abnormaal. Ik kan je garanderen dat het in bepaalde culturen abnormaal is om het NIET te doen. De geldende norm wordt bepaald door de grote groep. Mannen in pak dragen meestal een stropdas, daar kijkt echt niemand van op. Maar stel je voor dat die stropdas nog nooit door iemand geïntroduceerd zou zijn en jij kwam als eerste met zo’n gekleurde langwerpige lap om je hals aanzetten. De groep zou lachen omdat je zo’n raar ding om je nek bindt. Wij dragen kleren. Dit doen we om onszelf te beschermen tegen de elemanten maar ook om onze geslachtsdelen te bedekken. We hebben een aangeleerde schaamte als het gaat om het tonen van ons naakte lichaam. Sterker nog: naaktlopen wordt bekeurd mits het niet op een naaktstrand of in een sauna is. Ik Afrika zouden de bonnenboekjes en de wetshandhavers niet aan te slepen zijn.  Ten opzichte van onze kinderen zijn ouders vaak aseksueel. Het idee dat mijn ouders HET drie keer hadden gedaan om hun kinderen te krijgen vond ik als kind maar ranzig. Als kind betrapte ik hen nog nooit tijdens een intense vrijpartij en volgens mijn moeder deden ze dat ook niet. Er zijn culturen waar ouders vrijen in het bijzijn van hun kinderen. Dit kun je wel heel erg raar vinden maar het is een vaststaand feit dat er binnen deze samenlevingen geen verkrachtingen plaatsvinden. Ook misbruik van minderjarigen komt hier niet voor.

Wanneer wij anders zijn  dan onze omgeving brengt dat vaak een schaamte met zich mee. Hetgeen waarvoor wij ons volgens onze opvoeders zouden moeten schamen is aangeleerd gedrag. Oude rolmodellen belemmeren ons in onze ontwikkeling. Gewoontes die van generatie op generatie worden doorgegeven, vaak zonder dat wij ons afvragen of het wel terecht is. Vaak zonder dat wij die gewoontes toetsen aan de tijd waarin we leven. Ik herinner me een coach die een mooi voorbeeld hiervan beschreef. Het verhaal gaat als volgt: Er was eens….een jonge vrouw die heerlijke rollade bakte. Iedere zondag trakteerde ze haar man op deze lekkernij en haar man vroeg op een gegeven moment wat nu eigenlijk het geheim was van haar overheerlijke rollade. ‘Nou gewoon’, sprak de vrouw, ‘ik snij een stukje van de voor- en achterkant van de rollade af en bak hem aan. Vervolgens laat ik hem lekker garen in de pan’. Het geheim van de afgesneden stukjes had ze van haar moeder geleerd en volgens haar was dat hetgeen het vlees zo bijzonder maakte. Op verzoek van haar man vroeg ze aan haar moeder waarin het geheim van de afgesneden “kontjes” schuilde. ‘Ach kind’, zei haar moeder, ‘dat zou ik aan oma moeten vragen, die deed dat al lang voordat ik getrouwd was’. Omdat ze nu eindelijk het geheim wilde weten werd oma gebeld. Oma zat op haar 96^e nog kwiek in het verzorgingstehuis en op de vraag waarom ze de “kontjes” van de rollade sneed antwoordde ze: ‘nou, dat had geen speciale reden, de rollades waren meestal te groot en ik had in die tijd geen grotere pan.

Si non è vero è ben trovato (als het niet waar is dan is het toch goed gevonden)

Of het een waar gebeurd verhaal is weet ik niet maar ook al is een verhaal niet altijd waar, dan kan het toch de moeite waard zijn om gelezen te worden.

Wat jij mooi of lelijk vindt zegt niets over het voorwerp waarover je oordeelt. Het zegt iets over jou, over jouw smaak. De werkelijkheid is niet aan de orde. Of iets goed of slecht is wordt bepaald door wat de grote groep ervan vindt. Onaangepast gedrag ten opzichte van de meerderheid wordt vaak geïnterpreteerd als gek, abnormaal, slecht.of in het ergste geval asociaal. Aan de andere kant van de wereld kan het heel anders zijn. Onder druk van het oordeel en vooroordeel van anderen belemmeren wij ons zelf vaak in onze groei.

Dus wanneer jouw omgeving vindt dat het slecht weer is omdat het regent dan denk je maar aan dit “schrijfsel”. Oftewel:……..LAAT JE NIKS WIJSMAKEN!

Voor de columns van Jan Jaap van Hoeckel  ga je naar www.goedinjevel.nl

Naschrift 23 september 2012

Vandaag werd het boek van Jan Jaap gedoopt. Dit vond plaats in de Verkadefabriek te                       's Hertogenbosch. Dat de titel van het boek 'Wie Heeft Ons In Godsnaam Geleerd Dat Regen Slecht Weer Is' zou zijn wist ik bij het schrijven van bovenstaand artikel niet. De werktitel tijdens het TenPages-avontuur was immers: Woorden Voor Mijn Vrienden'.

(4) MIJN GELOOF, TWIJFELS EN ZEKERHEDEN......

   Augustus 2010. 

Terwijl ik geniet van een vakantie in eigen land en genoeg tijd heb om eens rustig na te denken, heb ik ineens behoefte om eens uiteen te zetten hoe ik de laatste jaren mijn geloof en de relatie tot het instituut kerk, beleef. Met name de Rooms Katholieke kerk. Een kerk die de laatste tijd onder vuur ligt, twijfels zaait bij het nog spaarzame aantal kerkbezoekers en mensen van hun geloof laat vallen.
Over de oorsprong en het nut van religies wil ik het in deze blog niet hebben. Er wordt al zoveel over geschreven en ik wil niet dat het -voor mij persoonlijke verhaal- opgaat in de talloze blogs die hier al aan gewijd zijn. Ook wil ik allerminst een religie in een kwaad daglicht zetten, aanvallen of afraden.
Vlak na mijn geboorte werd ik Rooms Katholiek gedoopt, een keuze welke mijn ouders voor mij maakten. Ons gezin was niet streng belijdend maar er werd wel met enige regelmatig naar de kerk gegaan. Ik was degene die later het meest praktizerend was in het geloof. De regels volgens het Vaticaan nam ik klakkeloos aan en ik was ervan overtuigd dat het Katholieke geloof het enige juiste was, zoals God het bedoelde. Inmiddels ben ik op een punt beland dat ik van mening ben dat God geen enkele religie zal verkiezen boven een andere. Alle religies bevatten veel wijsheid, dat staat voor mij buiten kijf. Het H. Evangelie heeft –al zou het verzonnen zijn- een grote opvoedkundige waarde. De Tien Geboden zouden het Wetboek -en zo ook de mazen in de wet- kunnen vervangen. God is het Al, het middelpunt van Al wat is, maar God is ook Godin. Voor mij is God noch man noch vrouw.

Maria,

Reeds op jonge leeftijd zocht ik in moeilijke tijden mijn toevlucht tot de Moeder Maria. In Protestante kringen speelt Maria niet meer dan een bijrol. In mijn beleving was bidden tot de Heer “not done”. Ik vergeleek het met ons vorstenhuis, wanneer je met de koningin wil spreken dan moet je dat ook via de RVD doen. Maria was in mijn ogen de voorspreekster tot God. Maria stond dichter bij de mensen en alles wat je bij haar neerlegt brengt zij bij God. In 1997 vroeg een vriend aan me of ik mee naar een noveen wilde gaan. Negen avonden op rij naar de kerk. In de kerk werd een Lourdesgrot nagebootst en na iedere Eucharistieviering werd er in processie naar de grot gegaan. Tijdens de processie werd het “te Lourdes op de bergen” gezongen. De noveen begon in de week van 11 februari, de dag waarop Maria in 1858 voor het eerst aan Bernadette verscheen. Ik zei hem dat ik wel een paar keer zou komen, maar wegens tijdgebrek niet alle dagen aanwezig zou zijn.

  In het weekend voorafgaande werd mijn moeder plotseling ernstig ziek, ze werd op Zondag 9 februari met de ambulance opgehaald en ’s avonds werd er middels een MRI-scan een grote hersentumor geconstateerd. Op dat moment stortte mijn wereld in, we waren immers in blijde verwachting van onze dochter Jill. Al vanaf mijn vijftiende was ik obsessievelijk bezorgd om het welzijn van mijn vader omdat deze op zijn negenenveertigste hartpatiënt werd. En opeens zou het zomaar kunnen zijn dat mijn moeder de geboorte van onze kleine niet mee zou maken. Toen ik thuiskwam pakte ik het Mariabeeld van de kast en zette het op de tafel , ik bad en smeekte Maria om genezing. Ik beloofde dat ik bij herstel van mijn moeder Haar in Lourdes zou komen bedanken. De vriend die mij meevroeg naar de Noveen had dit ook al eens aan Maria beloofd toen hij in een uitzichtloze situatie verkeerde, en werd op deze manier ook uit zijn peniebele situatie gered. Mijn smeekbede op die Zondagavond moet zo intens zijn geweest dat de overburen kwamen vragen wat er aan de hand was. Op maandag begon de Noveen en je begrijpt wel dat ik nu geen tijdgebrek meer had. Ik maakte tijd! Ik sloot mijn zaak dagelijks om 17.50 uur, ik haalde vervolgens mijn vader op om naar het bezoekuur in het ziekenhuis te gaan en zat vervolgens steeds om 19.00 uur in de Gregoriuskerk in Brunssum. De Marialiederen zong ik uit volle borst mee en ik hoopte vurig dat Maria me zou verhoren. Op de negende en tevens laatste dag –ik stond voor de grot- kreeg ik een speciaal gevoel. Ik voelde de aanwezigheid van Moeder Maria zo sterk dat ik er geen moment aan twijfelde dat de gedachten in mijn hoofd de ware woorden waren die Zij me vertelde. Zij vertelde me dat het goed zou komen en ik ging voldaan naar huis toe. Wanneer iemand, in de dagen die volgde, aan me vroeg hoe het met mijn moeder ging, gaf ik hen antwoord dat het zeker goed zou komen. In die tijd durfde ik niet te zeggen hoe ik aan die wetenschap kwam en vertelde dat medische onderzoeken dat hadden uitgewezen , maar er waren nog geen resultaten bekend. Op 6 maart volgde de operatie van een goedaardige tumor waarna mijn moeders herstel kon beginnen. De vreugde rond de te verwachtte baby keerde terug en op 4 augustus 1997 werd onze Jill kerngezond geboren.
Ik had een belofte gedaan, ik zou de Moeder in Lourdes komen bedanken.

Lourdes, 

In mei 1998 gingen we naar Lourdes. De belofte die ik gedaan had kwam ik na. Ik ergerde me vaak aan de mensen die steeds negatief stonden tegenover de kerk maar wel een kaars in Wittem gingen aansteken voor het verkrijgen van materiële zaken of voor het slagen van een examen. Ik vroeg hen dan wel eens of ze ook terug gingen om een kaars uit dankbaarheid aan te steken. Meestal kreeg ik dan het antwoord:’ja, dat zou ik eigenlijk wel moeten doen maar…….’. (‘maar’ is meestal het eerste woordje van een slechte smoes)
De vijf dagen in Lourdes hadden me meer geleerd dan al mijn levensjaren die er aan vooraf gingen. In Lourdes genezen mensen, dat gebeurt daar dagelijks. Ik bedoel hiermee niet de krukken of de rolstoelen die ineens geen dienst meer doen maar mensen genezen in geestelijke zin. Natuurlijk barst het er van de winkels waarin er geen één van de ander verschilt. Overal kun je beeldjes, waterkannetjes, rozenkransen, kaarsen etc. kopen. Maar wanneer je bedenkt dat er in Lourdes tijdens het seizoen (tussen Pasen en Allerzielen) dagelijks 45.000 pelgrims aanwezig zijn dan is deze commerce niet meer dan het voldoen aan de vraag van de pelgrims. Wanneer men een berg moest beklimmen om een winkel te vinden werd er ook geknotterd, toch……. Ons ontbijt, lunch en avondeten nuttigden we die dagen samen met twee oudere dames (nonnen in ruste). Ik herinnerde me de keer dat ik aan één van hen vroeg of zij er nooit een moment aan twijfelde dat het wonder, de verschijning van Maria aan Bernadette, in 1858 werkelijk gebeurd is. Het antwoord van een van hen was dat het wonder van Lourdes elke dag gebeurt. Elke dag staan vrijwilligers met hulpbehoevenden in een rij om door de grot te gaan of mee te gaan in de processie “des malades”. Brandende zon of stromende regen maakt hen niets uit. Jongeren helpen ouderen met het uitstappen uit een bus of staan hun zitplaats af aan degene die het harder nodig hebben dan zij. Iedere dag wemelt het er van de lieve mensen die niets anders doen dan dienstbaar zijn voor een ander. Negativisten zeggen vaak dat je er veel ellende ziet maar dat is mijn inziens niet waar. Ik zag er alleen maar blije mensen. Mensen die zo zwaar ziek of gehandicapt zijn dat ze nog geen tien procent lichaamscapaciteit hebben van hetgeen wij hebben. Maar wat waren deze mensen blij wanneer ze vanuit hun rolstoel of rolbed de natte steen van de grot konden aanraken, ze straalden. Als je dat goed bekijkt dan genees je. Dan realiseer je dat je met een gezond lichaam niet moet klagen over een druilerige dag of een tegenvallende blauwe brief.  Ik herinner me de dag dat Ingrid een reisje met de bus door de Pyreneeën maakte, ik ging niet mee vanwege mijn hoogtevrees en koos deze dag uit om met een rozenkrans op een bank voor de grot te gaan zitten. Gekleed in een té warm overhemd zat ik die dag daar in de brandende zon, waar te nemen hoeveel mensen daar zielsgelukkig werden door de sterke, voelbare aanwezigheid van de Onbevlekte Ontvangenis. Toen ik eenmaal thuis de krant opensloeg was het eerste bericht: 'Man 66 met kapot bierblik in gezicht gesneden en beroofd'.

Heerlen, In de Geleenstraat werd gisterenmiddag een 66 jarige man .................enz. De eerste gedachte die in me opkwam was: Ik ben vijf dagen in de Hemel geweest, nu ben ik weer terug in de hel. Dat Lourdes Heilig (lees: he-lig, helend) is, staat voor mij vast, het is één van mijn zekerheden.
In de jaren die volgden was ik belijdend Katholiek, ik sloeg (bijna) geen weekend over in mijn kerkbezoek, zelfs op vakantie zocht ik de Kerk op. Ik dacht vaak na over mijn “perfecte” leven en was bang dat God de stekker uit dit Hemelse bestaan zou trekken

Angst,

Tijdens mijn wandelingen door het Limburgs landschap zie ik dat angst ook steeds een belangrijke drijfveer was in het “boerenbestaan”. Lopend door de velden en tussen de akkers kom je heel wat kapelletjes en wegkruisen tegen. De mens van destijds was bang om het voortbestaan van hun welzijn. Boeren werden vaak geteisterd door ziektes onder het vee, droogte, of het verwoesten van hun gewassen door noodweer. Men zegt wel eens: 'angst is een slechte raadgever', maar angst heeft wel veel mensen naar de kerk doen gaan. Angst voor de duivel? Tijdens oorlog of de dreiging ervan zitten de kerken overvol. Om mensen angst in te boezemen werd goed en slecht, hemel en hel en een straffende God uitgevonden. God oordeelt niet mijn inziens, je mag alles zelf ervaren. Doordat we allen met elkaar zijn verbonden zal je alles ervaren wat je een ander hebt laten ervaren. Er zijn nog een handvol religies die misbruik maken van de angsten van hun volgelingen en prediken een niet vergevingsgezinde en oordelende God. Zolang mensen denken dat God net is als de mens -genadeloos, rancuneus, egoïstisch en wraakzuchtig-  zolang zullen ze in de hel blijven geloven en in een God die hen daar heen stuurt. Maar aangezien ik in het begin van deze uiteenzetting heb beloofd geen religie aan te zullen vallen laat ik nog een beetje aan de fantasie van de lezer over.

Mijn twijfels,

In mijn spirituele zoektocht, -ook mij is niets menselijks vreemd- snuffelde ik rond bij het Boeddhisme, voerde ik gesprekken met protestanten en gereformeerden. Rond onze zaak in Treebeek wonen mensen van alle gezindten. Treebeek is in Nederland de kleinste dorpsgemeenschap met de grootste verscheidenheid wat geloofsbeleving betreft. Al deze gelovigen –de Katholieken uitgezonderd- hebben vaak een voorganger die gehuwd is. Het celibaat vind ik ook het meest verwerpelijke binnen de Roomse kerk. Zowel de Katholieken als de Protestanten hanteren dezelfde Bijbel en het enige wat er over het huwelijk in de Bijbel staat is een brief van de apostel Paulus aan de Korintiërs dat het beter is om niet gehuwd te zijn, maar dat je mag trouwen wanneer je niet zonder partner kunt. Je kunt het vergelijken met de vroegere schooljuffen die niet trouwden omdat ze op die manier alle energie aan de school konden besteden. Het seksuele misbruik op de internaten wil ik allerminst toekennen aan het celibaat, procentueel gebeurt er meer binnen de gezinnen dan in de Roomse internaten. Maar toch vind ik het celibaat verwerpelijk, ik denk niet dat God bedoeld heeft dat een man het een leven lang zonder vrouw moet stellen of andersom. Ik weiger te geloven dat God het orgasme alleen voor zondaars heeft uitgevonden.  Evenmin denk ik dat God heeft bedoeld dat de Kerk door mannen wordt geregeerd. De mannenwereld binnen zowel de RK-kerk, het Jodendom en de Islam vindt zijn oorsprong in de eeuwenoude machtsstrijd tussen de twee geslachten waardoor religies zijn ontstaan. (mijn inziens)
Na het lezen van Neal Donald Walsch’ gesprekken met God kreeg ik bevestigingen van mijn gedachtegang. De wonderbaarlijke manier waarop God zich presenteert aan Walsch, wie twijfelt mag het zeggen, brengt veel nieuwe inzichten. Volgens God zijn de tien geboden beloftes en is seksualiteit iets wat gevierd moet worden en zonder schaamte mag worden beleefd. Ik kan me voorstellen dat het uitkomen van het eerste boek: ’ Een Ongewoon Gesprek Met God’ veel stof heeft doen opwaaien en tegen het zere been was van de religies die hel en verdoemenis predikten in hun bangmakerij. Veel mensen krijgen nu eenmaal graag hapklare leefregels voorgeschoteld waardoor ze niet hoeven na te denken, niet zelfscheppend hoeven te zijn en waardoor ze na hun aardse leven naar de hemel mogen. De hel is er voor degene die de regels niet naleeft, ofwel het wetboek:” De Tien Geboden”. Volgens de gesprekken tussen God en N.D. Walsch bestaat de hel niet. Volgens de leer van Boeddha creëer je karma in meerdere levens. De wet van oorzaak en gevolg maakt hetgeen je te voortduren krijgt in volgende levens. Mijn visie is dat alles één is en wat je een ander aandoet, jij jezelf aandoet. Ik zag eens een gesprek met een vrouw die een BDE had gehad die beweerde dat alles wat je een ander had aangedaan, positief of negatief, je jezelf aandeed. Bij de overgang van dit aardse leven naar het hemelse merkte ze dit heel duidelijk. Zelfs degene die je ziet als je vijand is met jou verbonden, of je het nu leuk vindt of niet. Alles is één!
Maar wat doe je als de keuze van je ouders destijds niet helemaal overeenkomt met jouw denkbeelden? Laat jij je opnieuw dopen en ga je naar een andere kerk? Ga je niet meer naar een kerk en schep je een band met God in je eigen kamertje? Mediteer je terwijl je wierrook brandt?

De keuze,

Ik denk niet dat er één religie is die door God voorbestemd is om die ene ware te zijn die Hij bedoeld heeft. Ik ben ervan overtuigd dat het geloof mensen sterker maakt om tegenslagen te kunnen dragen. Elke religie heeft zijn wijsheden maar ook zijn stommiteiten. Alles valt of staat door de manier waarop je interpreteert hetgeen dat je in de Bijbel leest. God, of Allah wil niet dat dieren geofferd worden voor Hem en een bizarre dood sterven. God, of Allah keurt het niet goed dat vrouwen gediscrimineerd worden binnen de kerk. Allah wil niet dat vrouwen geen genot ervaren tijdens seks en dwingt niemand tot besnijdenis zodat alleen mannen dat mogen ervaren. God, Allah of Jaweh is rechtvaardig en discrimineert niet. “Uw wil geschiedde” is complete onzin, want God heeft ons een eigen wil gegeven. En zonder oordelen mogen wij mensen zelfscheppend zijn. Goed en slecht is voor ieder mens en op ieder werelddeel verschillend en we krijgen ooit de kans om daar zelf over te oordelen, tijdens of na dit leven. De Hemel bestaat, de hel niet en zeker niet het voorgeborchte waarin ongedoopte baby’s destijds in terecht kwamen. Het waren niets meer dan “tools” die de Kerk gebruikte om mensen te laten gehoorzamen.

Reïncarnatie,

Ik geloof in reïncarnatie, de ziel die eeuwig is. De ziel die mag blijven ervaren wat zij wil ervaren en zal ervaren waarvoor ze gekozen heeft. Veel religies ontkennen reïncarnatie, logisch, want stel je voor dat men zou gaan denken meerdere kansen te krijgen, dan zou bijna niemand meer gehoorzamen. Voor een exacte uiteenzetting over dit thema wil ik verwijzen naar: “het derde gesprek met God” Neal Donald Walsch”, overigens deel 1 en 2 zijn ook echte aanraders. De boeken van Walsch bevestigden mij hetgeen ik al vermoedde (lees: al wist!). Klinkt arrogant maar wij weten alles al wat meesters ons onderwijzen, wij zijn immers al vele levens hier op de aarde. Het enige wat meesters doen is ons laten herinneren wat wij al wisten. Wanneer je echt weet wat God voor ons in petto heeft zal je je geweten minder pijnigen, je minder vaak schuldig voelen en gaan beseffen dat we allemaal tot grootse daden in staat zijn. Dan zouden we niet rouwen om de doden maar vieren waar zij nu zijn. Dan zou er minder taboe rusten op seksualiteit en zouden we het intenser beleven dan slechts een genot in de laagste chakra. We zouden de dood niet vrezen maar beseffen dat we slechts van vorm veranderen, omdat we altijd zullen Zijn, altijd waren omdat alles wat wij tijd noemen, niet bestaat maar slechts één eeuwig moment is. Voor velen is het vaak moeilijk te vatten wanneer ik zeg dat tijd niet bestaat, dat tijd slechts een illusie is en dat alles op één moment gebeurt. Laatst reageerde ik op een ” oneliner” met het ”niet bestaan van tijd”. Vervolgens typte ik de zin: “de tijd zal het leren” er achteraan. Deze tegenstrijdigheid werd niet begrepen. Hierover is al veel geschreven en het lijkt me onnodig om schrijvers te gaan citeren maar in begrijpelijke taal en heel kort komt het hier op neer: Tijd bestaat niet, het verleden, het heden en de toekomst zijn maar één moment. Helderzienden kunnen gedeeltelijk in de toekomst kijken, omdat de toekomst al gebeurd is, al bestaat. Een definitief verloop van iemands leven kan volgens mij geen voorspeller geven.  God geeft ons een denkbeeldig tijdsgevoel, een horizontale tijdsbalk die verdeeld is in jaren, maanden, etmalen uren, minuten en seconden. Het doel van deze horizontale tijdsbalk is om te kunnen ervaren, om keuzes te kunnen herzien. Als je weet dat je gaat vallen kom je liever niet uit die stoel en blijf je zitten, maar door te vallen weet je dat je de volgende keer beter uit moet kijken waar je loopt. Genoeg hierover want ik betrap me erop dat er teveel Walsch geschreven wordt in deze alinea.

Mijn zekerheden, 

Wanneer je al het bovenstaande leest zou je zeggen dat ik de Rooms Katholieke Kerk de rug toe keer, maar dit is niet waar. Ik, en velen met mij, evolueren in een sneller tempo dan men in voorgaande eeuwen heeft gedaan. God heeft al meerdere meesters naar de aarde gezonden, denk bijv. maar eens aan Boeddha en Jezus. Of aan Einstein!. Het geloof heeft iets sterkers. Het verbindt mensen, dat doet elke religie, immers het woord ‘religie’ betekent ook her-verbinden. De bedoeling van her-verbinden is om onze ervaring dat we allen individuen zijn die los van elkaar en God gekoppeld zijn, weer terug te brengen naar de oorspronkelijke vorm: alles is één. Je hebt vast wel eens in een kerk gehoord: “opdat we allen één mogen zijn”. Dat religies het doel voorbij streven blijkt uit de geschiedenis, maar ook uit het nú, dat religies elkaar bestrijden. Nogmaals , er is mijn inziens geen religie door God uitverkoren, een Godsdienst is noch goed, noch slecht. Dus waarom zou ik switchen, alsof ik met de afstandsbediening naar een andere zender “ zap”. De kracht van het gezamenlijke trekt mij aan, dat deed ook het bezoek aan Lourdes met me. Wanneer een grote groep bidt voor een zelfde intentie dan is het de kracht van het gezamenlijk bewustzijn die situaties verandert. Of God beter luistert naar een grote groep of dat het de energie van de groep is? Mijn intuïtie zegt het laatste. Ik blijf erbij dat ik het kerkbezoek een heerlijk meditatief moment vind en tegenstrijdigheden, ach….zonder tegenstrijdigheden bestaat NIETS. Het één kan niet zijn zonder het ander zijn. Zo kan licht niet zijn wanneer donker niet zou bestaan en andersom.

Tot slot,

Ieder beleeft zijn geloof op zijn eigen manier, met zijn eigen twijfels en zekerheden. Mensen die niet twijfelen en alles al weten, dat zijn de verlichtten. Zij zijn beslist niet meer (zichtbaar) onder ons. De reden dat wij hier zijn –oftewel, deze vorm aannemen- is om te ervaren en te herinneren wat we in vorige levens al hebben geleerd en wat onze ziel al weet. In deze vorm wordt ons slechts een tipje van de sluier van het grote mysterie opgetild, dus discussiëren heeft geen zin. Vrijheid van meningsuiting en van Geloof is een groot recht, er zijn landen waar dit wel anders is. Mijn inspiratiebronnen voor het schrijven van deze blog waren Neal Donals Walsch, Paolo Coelho en mijn eigen ervaringen. De reden waarom ik dit opgeschreven heb en publiceer is omdat ik graag deel met mijn lezers.

Tot allerslotst,

Wil ik afsluiten met een citaat waarmee Paolo Coelho zijn boeken meestal begint:

Maria, onbevlekt ontvangen, bid voor ons die onze toevlucht tot U zoeken.
Amen 

(3) GELOOF IN JEZELF!

Op 24 augustus jl. publiceerde ik deze blog op mijn Hyves-profiel. Door mijn toenemende interesse in TenPages.com en de aankoop van aandelen in manuscripten vond ik het tijd worden om deze blog aan een breder publiek te tonen. Voor degene die nog te vaak twijfelt aan zichzelf of aan de kwaliteit van zijn/haar werk:......Doe er je voordeel mee!


Passie en Piemelbloemen.

Als je niet in jezelf gelooft, hoe wil je dan een ander zo ver krijgen om in jou te geloven. Tot het schrijven van deze blog werd ik gemotiveerd door het schrijversplatform “TenPages.com”. Voor degene die TenPages niet kent leg ik het beknopt uit. TenPages.com is een online platform waarop talentvolle schrijvers vanaf de eerste pagina’s ontdekt en gesteund kunnen worden door aandeelhouders. Het uiteindelijke doel is dat een gerenommeerde uitgeverij hun manuscript uitgeeft. Vanaf de dag dat de schrijver minimaal tien bladzijden van zijn of haar manuscript publiceert, breekt er een periode aan van vier maanden waarin het “boek in wording” tweeduizend aandelen van vijf euro aan minstens honderd aandeelhouders verkoopt. Een aandeelhouder mag maximaal tweehonderd aandelen kopen.


Ik was al lid van TenPages vanaf het prille begin maar schonk er geen aandacht aan, ik zag toentertijd immers nog geen manuscript groeien naar tweeduizend aandelen. 
Een paar weken geleden kreeg ik een flyer in de vorm van een boekenlegger in handen. Nu is dit niet zo speciaal zoiets gebeurt vaker maar er stond iets op over een boek met de titel:'Passie en Piemelbloemen'. Een titel die lonkt naar een "hier-wil-ik-meer-van-weten-moment". Een boek dat nog niet op de markt was maar waarvan het manuscript op TenPages te lezen was, althans negenentwintig bladzijden ervan. Ik las het manuscript van de humoristische roman en twijfelde er geen minuut aan dat dit boek er zou gaan komen. Niet alleen de gelezen tekst in het manuscript nam die twijfel bij me weg maar ook de inzet van de schrijfsters, de energie die zij in PR staken voor hun werk en bovenal: Ze bezitten er zelf ook voldoende aandelen in. Nu zul je zeggen: ‘ja, dat is een kwestie van geld, dat heb je of heb je niet’, en dat klopt ook enerzijds maar je kunt toch niet ontkennen dat een investeerder een bewijs wil zien van je eigen geloof. Ik kocht wat aandelen in passie en piemelbloemen en ook een weinig in andere manuscripten. Vanaf het moment dat ik wat aandeeltjes heb krijg ik steeds vaker verzoekjes van schrijvers om ook eens naar hun manuscript te kijken. Ik klik dan ook direct naar hun product en zie vaak dat er nog geen tientje door de schrijver zelf is geïnvesteerd. Ik stuur dan een beleefd mailtje naar hen met de vraag of ze er zelf wel in geloven.
De twee “passie en piemeldames” ( Ilse en Sylvia) twijfelden niet aan het feit dat het boek er gaat komen en vanavond (het moment waarop ik deze blog schrijf is:23 augustus 2011 om 20.35 uur) werd hun droom werkelijkheid: het boek wordt uitgegeven!!!.


Zo zie je maar weer dat je jouw eigen enthousiasme overbrengt op anderen in alles wat je doet. Bij het tegenovergestelde is dat helaas ook zo, het zijn de universele wetten van aantrekken en afstoten. Ook ik kon –zoals nog meer dan 200 aandeelhouders- de verleiding niet weerstaan om in deze “flow” mee te gaan en ik heb er allerminst spijt van want ik vertrouw erop dat ik mee zal liften op het succes van deze bestseller.

Medio 2012 zal Passie en Piemelbloemen in de winkel verkrijgbaar zijn, dus wat mag er volgende zomer niet in jouw koffer ontbreken?....................