Is het “toeval” dat je nu hier bij dit artikel bent beland,…of valt het je toe? Nee sterker nog, het valt je toe omdat het je toekomt. Wat beweegt mij om op dit tijdstip –dat voor de meeste mensen bedtijd is- over het begrip “toeval” te gaan schrijven? Te uwer informatie: Op het moment dat ik dit schrijf is het eind juli 2011. Een (te) frisse zomeravond, zittend onder de luifel aan de caravan op mijn vakantieadres. Enkele minuten nadat ik besloten had te gaan lezen besluit ik mijn boek terzijde te leggen en te gaan schrijven. Op een moment als dit stroomt mijn brein over van woorden die ik met de snelheid van een kruisraket op papier wil hebben. Omdat ik sneller schrijf dan typ neem ik een schrijfblok en begin letterlijk met een manuscript.
Eergisteren ging ik traditiegetrouw naar de “sjommelmert” in Roermond. Deze wordt iedere laatste woensdag en donderdag van juli georganiseerd in de gezellige binnenstad van Roermond. Voordat ik verder ga wil ik je vragen om “toeval” niet meer te interpreteren zoals je dat al heel je leven doet, maar ik wil dat je het woord letterlijk neemt. Toe-val! Het valt je toe. Onthoud dat het leven mysterieuzer is dan jij denkt. Alle gebeurtenissen in jouw leven gebeuren toevallig, of je dat nu leuk vindt of niet. Als je momenteel heel erg gelukkig bent met je partner , dan moet je niet denken dat de kans heel erg groot was dat je hem of haar was misgelopen als je niet op dat bewuste tijdstip in die bewuste discotheek was geweest. Elke tijdstip en elke plaats waar jij je bevindt is zeer nauwkeurig gepland. Zie het als de perfectie van het universum. Het universum wordt gestuurd door een intelligentie die ik God noem en die jij mag noemen hoe jij wilt. Hoe dit werkt probeer ik je in dit “epistel” te vertellen. Zelfs een noodlottig ongeval is “toeval”. Wanneer je een trein mist of jouw autosleutel moet zoeken en daardoor later op de kruising komt waar een gek door het rode licht rijdt, heeft dat een reden. Er is die “hogere intelligentie” die jou op een ander tijdstip op een bepaalde plaats wil hebben. Het is moeilijk om verdrietige toevallen te accepteren omdat tijdens verdriet onze geest vastzit in lijden. Vaak begrijpen we niet waarom verdriet juist “nu” komt. Toeval stuurt ons hele leven. Vijfennegentig procent van ons leven werd bepaald door toeval. Als ik er van uitga dat ik momenteel –ik ben nu vijfenveertig jaar- op de helft ben van mijn leven en kijk naar wat ik nu doe en waar ik nu sta dan is daar van vijfennegentig procent gecreëerd door toeval en vijf procent door bewuste planning. Dat komt mooi overeen met de dagelijkse dingen die we doen, daarvan zijn ook vijfennegentig onbewust en vijf procent bewust gepland.
Terug naar die woensdagmiddag op de “sjommelmert”. In de Minderbroederkerk werd een tweedehands boekenmarkt gehouden, dit ten gunste van een broodnodige renovatie van de kerk. Ik snuffelde er een half uurtje rond maar vond er maar één boek dat mijn interesse wekte en dat ik voor maar één euro kocht: ‘Het Celestijnse Werkboek’, oftewel: de spirituele reisgids bij de betoverende roman ‘De Celestijnse belofte’. Even later stapte ik een winkeltje binnen waar het assortiment bestond uit edelstenen en een beperkt aantal spirituele boeken. Aanvankelijk zat er voor mij niets bij, iets te veel lectuur over kaartleggen en pendelen. Op het moment dat ik besloot de zaak te verlaten viel mijn oog op een “Ankertje” (pocketformaat boek van uitgeverij Ankh Hermes) van Paul Liekens met de titel: ‘Toeval Hoe Doe Je Dat’. De tijd dat het begrip “toeval” anders door mij geïnterpreteerd werd dan ik het leerde te begrijpen, ligt al weer ver achter me. Maar dit was een ankertje welke mijn serie van Paul Liekens compleet maakte. De NLP die ik leer komt uit ”Pauls’ keuken”, echter ik heb hem nog nooit ontmoet. Dat ik me überhaupt bezig houd met NLP, massa’s esoterische lectuur, spiritualiteit, bedrijfsfilosofie etc. had ik vijf jaar geleden nooit voorspeld. Mijn weg er naar toe berust puur op toevalligheden.
Vijf jaar geleden zocht ik een betrouwbaar adres om een Jack Russel te kopen. “Toevallig” kwam ik na een poosje op het net gesurft te hebben in Boxmeer terecht. De mevrouw die de “Jacky’s” verkocht deed ook met Herbalife. Niet de verkoop van het product stond bij haar op nummer één maar de bouw aan een team had haar prioriteit. In een zeer korte tijd had ook ik het zaakje aan het draaien. Ik viel veertien kilo af en zo was het werven van klanten: “ poepen zonder drukken”. Al snel had de business op de rails en was in binnen korte tijd succesvol binnen de organisatie. Tijdens één van mijn trainingen ontmoette ik Geert Wels. Geert was een succesvol ondernemer binnen de organisatie en gaf lezingen. Hij was een groot bewonderaar van de bedrijfsfilosoof Jim Rohn en vertaalde een drietal van zijn boeken. Bij het bereiken van een nieuw niveau was het de gewoonte dat sponsoren hun pupillen een boek cadeau gaven. Binnen ons team waren dat de boeken van Jim Rohn. Het Multi-Level-Marketing (MLM) systeem heb ik al een tijd geleden verlaten, het strookte niet met mijn levensfilosofie. Ik kon niet aanzien hoe mensen gebukt gingen onder schulden omdat ze onder druk voorraad hadden aangelegd die nooit verkocht werden. Maar na mijn MLM-periode ben ik bewuster geworden, spiritueler en heb een goede leesgewoonte aangeleerd.
Ik had al gehoord van NLP en zocht naar een opleiding. Op de eerste jaardienst van mijn overleden peetoom kwam mijn neef Egbert “toevallig” naast me zitten. We hadden elkaar al jaren niet meer gesproken, de tijd van bruiloften binnen onze familie was immers al lang voorbij. Ik kende Egbert als een serieuze jongen die gestudeerd had en hij kende mij als zijn neefje die op een sukkeldrafje de Havo doorliep en zijn vrije tijd doorbracht met bier en zware shag. Beide visies waren wat overdreven, maar het is zoals het is: ‘niets is wat het lijkt, alles is hoe je het ervaart’. Het viel hem op dat ik anders was dan hij verwachtte en hij vroeg me wat mij bezig hield. Om een lang verhaal “iets” korter te maken: drie maanden later volgde ik NLP trainingen bij Egbert.
Mijn onbewuste zoektocht werd door het toeval beantwoord. NLP liet me zien wat de taal met je onderbewuste doet, het liet me zien hoe belangrijk communicatie is, dat communicatie en gedrag onlosmakelijk met elkaar verbonden zijn. Ik kreeg een drive om meer met communicatie te gaan doen, me er meer in te verdiepen. Het beroepsmatig coachen van jonge ondernemers en het brengen van bezieling in organisaties ligt voor mij in het verschiet…… en waardoor? Ik kocht “toevallig” een hondje in Boxmeer! Weet je nog?
Met mijn twee nieuwe aanwinsten - de twee boeken- zakte ik onderuit. Eerst las ik een tiental bladzijden in “Liekens” en vervolgens een zelfde aantal in “Redfield”. Tijdens de meeste van mijn bezigheden probeer ik mijn wispelturigheid -de valkuil van mijn kernkwadrant ‘flexibel’- te onderdrukken. Maar mijn gewoonte om in meerdere boeken tegelijk te verkeren, stoort me niet. Zo las ik de eerste twee ‘Gesprekken Met God’ van Neal Donald Walsch in een adem uit maar het derde deel heb ik over drie zomervakanties verdeeld. Mijn ervaring is dat ik nog nooit iets te vroeg en nooit iets te laat heb gelezen. Hetgeen op mijn pad komt is een perfecte timing van het universum. De twee boeken begonnen bijna identiek, de gelijkenis in de manier waarop “toeval” en “synchroniciteit” beschreven werd verrastte me.
Nu komen we eindelijk bij het begrip “synchroniciteit” aan. De Zwitserse psycholoog C.G. Jung deed een diepgaand onderzoek naar veelbetekenende “toevalligheden” . Vanaf nu gebruik ik beide begrippen door elkaar.
Wanneer je over “toeval” leest dan ontkom je bijna niet aan het begrip “synchroniciteit”. De twee boeken waarin ik deze avond begon te lezen legde ik bewust ter zijde omdat ik niet beïnvloed wilde worden door het ene, noch het andere boek. Ik weiger over een onderwerp te lezen waarover ik op dat moment schrijf. Hetgeen ik schrijf moet –voor mij althans- een samenvatting zijn van een meervoud van auteurs die over dat bewuste onderwerp hebben geschreven en wat ik gelezen heb in het verleden. Ook het begrip “synchroniciteit” zal ik beschrijven op de manier zoals ik denk dat C.Jung het heeft bedoeld, gewoon in ……. “Jip en Janneke-taal”.
Je kunt je vast wel herinneren dat je een keer heel sterk aan iemand dacht die je al een hele lange tijd niet gezien of gesproken had. Toevallig belt die persoon jou die zelfde dag nog op, of je komt hem of haar tegen in de stad. Een gebeurtenis en een gedachte vallen samen in één moment. Ook beweert Jung dat een gedachte niet alleen in jouw brein bestaat maar ook buiten jouw lichaam. Gedachte is een energie die ook buiten jou kan bestaan en een ander kan bereiken. We noemen dit meestal telepathie! Veel mensen interpreteren synchroniciteit nog steeds als iets wat “toevallig” gebeurt en zien de schakel niet. Ik begrijp niet dat men vaak eerst wil zien voordat men gelooft, immers als je gelooft zul je zien. Ik zal een paar voorbeelden geven waarin de eerst zichtbare schakel langzaam onzichtbaar wordt. Stel je een winterlandschap voor waarin mensen een slee trekken. Je ziet dat de slee vastzit aan een touw en je ziet de schakel tussen de persoon die de slee voorttrekt en de slee. Nu gaan we een stapje verder. Je maakt het licht aan in jouw woonkamer, wetend dat er draden door de muur lopen die dat mogelijk maken. Je ziet de schakel niet maar je weet dat het er is. Ook dit neem je voor waar, oftewel: neem je waar. Wanneer we nog een stapje verder gaan denken we eens aan de afstandsbediening, de draadloze telefoon en de radiografisch bestuurbare auto van je kind. Nu nemen we geen schakel waar. We weten dat het erg technisch is maar wij vertonen geen enkel spoor van ongeloof. Dat zouden onze voorouders –wanneer ze een dag uit hun graf zouden mogen komen- wel doen. De volgende stap is het geloof dat er een schakel is tussen een gedachte en een gebeurtenis, dat jouw gedachte tegelijkertijd de gedachte van een ander individu is. Een goede gewoonte om met synchroniciteit om te leren gaan is het bijhouden van een dagboek met “toevallige gebeurtenissen”. Wanneer je zo’n dagboek na een aantal jaren leest zul je beseffen dat er geen toeval bestaat maar alleen maar synchroniciteit. Door er mee te leren leven kun je een leven leiden waarin je meer vertrouwen hebt in het toeval. Voor de tijd dat ik “met het toeval” leerde leven, was ik steeds bang dat ik iets mistte wanneer ik de krant van die dag niet gelezen had. Wanneer ik anno “NU” de krant niet lees dan denk ik: ‘het nieuws dat mij moet bereiken zal mij bereiken” zo niet dan is het niet voor mij bestemd of niet belangrijk genoeg. Toen de eerste koper van ons huis op het laatste moment afhaakte en de makelaar mij voorzichtig het slechte nieuws bracht, reageerde ik heel laconiek en zei: ‘ach, dan staat het huis dat voor ons bestemd is nog niet in de verkoop”. De makelaar zei toen: “ik wenste dat iedereen zo omging met een slecht-nieuws-bericht. Ik kan hier nog tientallen voorbeelden van synchrone gebeurtenissen opschrijven, maar wanneer je in je eigen archieven gaat wroeten kom je de “toevalligheden” in veelvoud tegen, daarvan ben ik overtuigd.
