(12) Op jouw sterfbed.....

Er zijn maar weinig mensen die aan het eind van hun leven er spijt van hebben dat ze niet meer geld hebben verdiend. We hebben wel spijt van de plekken die we niet hebben bezocht, de vriendschappen die we niet hebben gekoesterd, de risico's die we niet hebben genomen en de dingen die we niet hebben gedaan met de mensen die ons dierbaar waren. (Robin Sharma)


MAAK TIJD VOOR JE KINDEREN

Voordat ik vader was werkte ik zoveel mogelijk. Ik dacht dat de mensen die 's avonds niet meer werkten, lui waren. Ons pand uit 1928 (zaak en woning) vroeg veel herstel en onderhoud.  De zondag was een uitgelezen "klusdag". Hierover werd wel eens een opmerking gemaakt door de mensen in de buurt. Je moet weten dat Treebeek een unieke wijk is in Nederland. Er is geen dorpsgemeenschap in Nederland met een grotere verscheidenheid in geloofsgemeenschappen dan in Treebeek. Deze gelovigen veroordelen de schending van de zondagsrust ten zeerste. Ik werkte overdag in de kapsalon, 's avonds en op zondag aan het huis. Vanaf de tijd dat Jill en Rodger in ons leven zijn streef ik naar een vrije zondag. Ik ben ervan overtuigd dat de kinderen niets te kort komen wanneer je hard werkt, kinderen kunnen zich nl. ook heel goed amuseren terwijl je tuiniert, of knutselt aan je huis.

WAT ZIJN ZE TOCH GAUW GROOT HE...

Maar jij!...ja jij mist veel! Je moet er zelf van genieten. Veel tweeverdieners brengen hun baby's al na het zwangerschapsverlof naar de creche, met amper 2,5 jaar naar de peuterspeelzaal waarna BSO, vervolgens naar de basisschool en BSO. Reden: Vandaag de dag moet je wel met twee man werken, anders red je het niet! Wanneer je eens bekijkt hoe deze mensen leven, hoe vaak ze op vakantie gaan, de laatste nieuwe gadgets willen hebben of andere materiële zaken (gestolde illusies) denk ik wel eens dat het ook wel eens met wat minder kan. Over de ongezonde drang van het vergaren van materiële zaken schrijf ik zeer binnenkort.

IK WIL MIJN KIND ALLES KUNNEN GEVEN

Zegt men dan. Hun kinderen en zichzelf volproppen met hebbedingetjes, gadgets, verwennerijtjes....gossepietje, wat hebben we het goed en als onze buren dat nu ook maar zien dat we het zo goed hebben, of de familie dan zit het wel snor. Een kind zal niet aan je sterfbed komen zitten en zeggen: "ik had liever een nieuwe fiets gehad op mijn zevende in plaats van die opgeverfde, of ik was toch liever twee keer per jaar naar Eurodisney geweest dan 1 keer. Een kind zal (bijna) ook niet zeggen dat je te veel werkte. Maar jij...ja jij hebt het gemist, want NU...op je sterfbed wordt jou duidelijk dat je alle materiële zaken ECHT achter je laat, en de tijd niet meer terug kunt draaien.

LEVENSLANGE VAKANTIE VS. WORK-A-HOLIC

Natuurlijk mag je hard werken,  ik ben ook een voorstander van hard werken en doelen stellen. Houd een agenda bij waarin je vrije tijd plant, durf nee te zeggen wanneer iemand anders jouw tijd probeert in te delen. Dan zal je zien dat je die ingeplande tijd ook werkelijk gebruikt om van je kinderen, vrienden en ieder die je dierbaar is te genieten. Er zijn mensen die in dit leven een levenslange vakantie pakken en steunen op de barmhartigheid van de overheid en er zijn mensen die wij de work-a-holics noemen, die met oogkleppen op werken als gekken. Maar ook daarin moet je balans vinden. In je hele levenswijze moet je balans vinden. Maak tijd voor je werk, voor je gezin, steek energie in het succesvol zijn of worden. Investeer tijd in je gezondheid (beweging) maar ook in spiritualiteit.

WERK, GEZONDHEID, GEZIN/VRIENDEN/SPIRITUALITEIT  
 
Werk hard en slim. Pas de 80/20 regel toe. Investeer 80% in zaken die er werkelijk toe doen en die je helpen groeien zowel zakelijk als innerlijk. Investeer 20% tijd in "pietluttigheden" of zaken die niet veel brengen.
Gezondheid:
Investeer tijd in jouw gezondheid. Beweeg! Ga lekker wandelen met je partner, maar maak er geen obsessie van. Er zijn mensen die alleen maar bezig zijn met gezond leven, joggen, alle ingrediënten van de te kopen producten onderwerpen ze aan heel veel criteria in de supermarkt. Maar vergeet niet te leven. Ooit zal je dood gaan, dat houd je toch niet tegen! 
Gezin/kinderen/vriendschappen.
Maak tijd voor de mensen om je heen, je krijgt spijt wanneer je dit niet doet. Voor vriendschappen geldt ook de 80/20 regel. 20% van de mensen in je omgeving zorgen voor vooruitgang en groei, die andere 80% brengen je alleen maar negativiteit en remmen je in je groei. Investeer dus 80% van je "vriendschappentijd" in 20% van je goede vriendschappen en 20% in de resterende 80%.
Spiritualiteit vind ik heel belangrijk. Mensen die mij kennen weten dat. In het verleden betrapte ik mezelf erop dat ik er te veel tijd in stak. Wanneer je te veel met spiritualiteit bezig bent vergeet je aardse dingen te doen.

EVENWICHT

Probeer dus een evenwichtig leven te leiden, ga spaarzaam met jouw tijd om. Plan jouw tijd anders doet een ander het voor je.Je zult zien dat je tijd over houdt voor hetgeen waarvan je op je sterfbed geen spijt wil hebben.

(11) Een milde rouw.

Opeens komt het besluit dat ik een stukje van mijn eigen levensverhaal, wat ik voorheen slechts aan enkele mensen toevertrouwde, deel met mijn lezers.Tot heden was het heel persoonlijk, nu deel ik het met jullie omdat je naar mijn mening hier je voordeel mee kunt doen.

ALLEREERST

Het valt me op dat de mensen die denken dat bij de dood ALLES ophoudt, het slechtst het verlies van een dierbare kunnen verwerken. LOGISCH! Wanneer ik een "ongelovige" probeer te vertellen dat het niet ophoudt bij overlijden dan is hun argument meestal: "Er is nog nooit eentje teruggekomen". Als je bijvoorbeeld eens kijkt naar de cardioloog Pim van Lommel,  dat deze man 345 bladzijdes vol weet te schrijven over BDE (bijna-dood-ervaring) in zijn boek: eindeloos bewustzijn dan twijfel je niet meer. Natuurlijk zijn er al teruggekomen!

Ik ben ervan overtuigd dat eenieder die een dierbare verliest, in zijn rouwperiode -en ook daarna- signalen ontvangt. De echte "ongelovige Thomassen" onder ons krijgen ze vaak overduidelijk. Wie  ervoor openstaat heeft slechts kleinigheden nodig om de energie van een overledene waar te nemen. Wanneer je alle signalen in de wind slaat en in je verdriet blijft zitten, doe je jezelf tekort. Mijn visie op het hiernamaals beschrijf ik niet in een blog. Dat is mijn overtuiging en zou een discussiepunt kunnen worden. Ik weet niet hoe het zal zijn, ik heb er slechts een overtuiging over. Persoonlijk mag je me er om vragen.

MIJN VERHAAL

Toen ik vijftien jaar oud was kreeg mijn vader een zwaar hart-infarct. Mijn kameraadje destijds had op deze leeftijd zijn vader verloren. Hij stierf op 43 jarige leeftijd plotseling op het strand van Benidorm. In tegenstelling tot zijn vader overleefde de mijne het gelukkig wel. Mijn vaders' cardio-verhaal eindigde niet bij dat ene infarct en in mijn jeugd en de jaren erna overheerste de angst dat ik hem spoedig moest missen. Twintig jaar vertoonde ik obsessievelijk gedrag. (voor de buitenwereld niet waarneembaar) Ik kon me geen leven zonder "pappie" voorstellen. Op het moment dat hét gebeurde kreeg ik de kracht, de energie en de signalen. Mijn vader overleed op maandag 11 februari 2002. 

Op zaterdag 16 februari was zijn begrafenis. Een indrukwekkende volle kerk waardoor ik geen pijn voelde maar trots. Trots omdat er zo veel mensen waren gekomen. Het was een zonnige, maar koude winterdag. Na de koffietafel gingen we terug naar de begraafplaats. Het graf was gedolven en was nu een zee van witte bloemstukken, linten en kaarten. Guus mijmerde wel eens over zijn begrafenis en uitte dan zijn wens om te zien wie er allemaal zou komen. Gekscherend zei hij dan: 'boor een gaatje in mijn kist, zodat ik kan kijken wie er allemaal achter aan loopt'. Op het moment dat we naar de bloemen keken, kwam er een dikke hommel boven zijn graf. Terwijl wij de hommel gadesloegen ging het beestje op zijn gemak van bloemstuk naar bloemstuk, van lint naar kaart. In de dagen die volgde bezocht ik vaak het graf, soms dagelijks. Maar ik was nooit alleen. Bij ieder bezoek werd ik vergezeld door mijn nieuwe vriendje. Zesendertig jaar lang mepte ik naar alles wat zoemde en vooral die geel/zwarte. Onbewust had ik nú vriendschap gesloten met de zoemer. LET OP!! Ik beweer hier nu niet dat een mens in een insekt verandert of reïncarneert, ik bedoel dat dit diertje mij iets duidelijk maakt, al dan niet gestuurd. Twee weken na de begrafenis kocht ik wat narcissen en blauwe druifjes. Het was bijna maart, dus deze waren nu volop te koop. Gewapend met kruiwagen en tuingereedschap ging ik naar het kerkhof. Ik ruimde de door verwelking en nachtvorst geteisterde bloemstukken op en maakte een mooi terpje met bolgewasjes, om de tijd tot aan de steen te overbruggen. Eén van de eerste lentedagen van 2002, een hele maandagmiddag alleen op het kerkhof. Nou ja, alleen? Ik werd voortdurend vergezeld van "mijn" hommel. Werkend aan het graf of zittend op een bankje, ja zelfs mijn gangetjes met de kruiwagen naar de container volgde hij op de voet. Met "Zoem" in mijn buurt stelde ik de vragen die ik Guus wilde stellen. De antwoorden kwamen zonder veel moeite binnen. In november 2002 verhuisden we naar Schinveld. Ook hier werd ik vaak bezocht door "Zoem". Hoe sterker mijn overtuiging van "pappies aanwezigheid" werd, hoe weiniger werd ik door een hommel bezocht. Ik heb nog een hand vol aanwijzingen of beter gezegd signalen, maar dit was de meest duidelijke. 

Mijn inziens laten geliefden elkaar niet in de steek, althans niet door de dood. Door de dood veranderen we slechts van vorm, maar de energie blijft. Overledenen doen er vaak alles aan om dat aan de achterblijvers duidelijk te maken, maar helaas soms tevergeefs. Het lievelingsliedje van een overledene dat "toevallig" op de radio is wanneer je deze aanzet. een boodschap in een droom. Een gedachte die zomaar in je opkomt en je weet niet waarom. Een bloem die plots jouw aandacht trekt en je vijf minuten doet stilstaan. Zie het! Voel het! Ervaar het! Blijf niet in je trieste verleden hangen, richt je met vertrouwen op de toekomst! Dat is hun boodschap! En als je dan de signalen krijgt, twijfel dan niet, stop ze niet weg en verzwijg ze zeker niet. Je zult zien dat je minder voor gek wordt versleten dan je zelf denkt. Iedereen maakt het één of meerdere keren mee en geloof me dat ook de grootste "ongelovigen" er een keer meee geconfronteerd worden.

TOT SLOT

Je mag er best om lachen, je mag me zelfs een vreemde vogel vinden. Mijn rouwproces werd mild door het volgen van de signalen. Het overlijden van mijn vader zou ik nooit overleven -dacht ik- maar zie dat ik tien jaar later nog steeds leef.
Twintig jaar van mijn leven leed ik door het lijden dat ik vreesde maar wat pas op kwam dagen toen ik het kon dragen. 

Citaat:

.....als jullie dat niet aanvoelen, zullen jullie het nooit snappen al doen jullie nog zo je best (Johann Wolfgang von Goethe, 1749-1832)

(10) Communicatietraining voor gele fluorescerende vestjes....

Aan:

Gemeente Heerlen, afdeling verkeer en vervoer

Geleenstraat 27

6411HP Heerlen

Betreft: communicatietraining voor verkeersregelaars.

16 december 2011.

Geachte heer, mevrouw,

Op maandagochtend 21 november 2011 naderde ik omstreeks 10.30 uur het kruispunt Patersweg-Akerstraat-Noord. Ter verduidelijking: het kruispunt nabij het St.Janscollege. Op de stoep stonden ongeveer zeven mensen met een fluorescerend lichtgeel vest aan en in het midden van de kruising stond één man het verkeer te regelen. Ik ben goed ingelicht en weet dat dit mensen zijn die een certificering willen om bij evenementen het verkeer te regelen. Alvorens mijn relaas op te schrijven heb ik me laten informeren door een goede kennis die al geruime tijd bij de politie werkt.

Verkeersregelaars geven een stopteken, een teken om door te rijden en een teken dat vergelijkbaar is met het oranje licht, oftewel: het overgangsteken. Verkeersregelaars communiceren bijna geheel non-verbaal. Soms wordt er een fluitje gebruikt. De essentie van communiceren is: begrijpen. Het is niet iedereen gegeven om begrijpelijk te communiceren, zowel verbaal als non-verbaal.

Op het moment dat ik het kruispunt naderde begreep ik niet wat de verkeersregelaar (i.o.) bedoelde. Waarschijnlijk toonde hij het overgangsteken maar ik kon er geen chocolade van bakken. De auto voor me reed door en ik gebaarde dat ik niet wist wat er van me verlangd werd. Ik stopte en een van de verkeersregelaars die op de stoep stonden kwam naar de bestuurderskant van mijn auto. Ik schoof het raam omlaag en incasseerde een salvo van scheldwoorden waar de honden geen brood van lusten.

Te uwer informatie: ik heb naast mijn beroep als kapper de nodige opleidingen gevolgd waarin communicatie centraal staat. U begrijpt dat een bestuurder zonder deze vaardigheden behoorlijk uit zijn slof zou kunnen schieten en de boel zou kunnen escaleren. Als ik u nog een tip mag geven dan zou ik u willen adviseren om een andere kruising te kiezen voor dergelijke “studies”. De bewuste kruising waar het in bovenstaande over gaat is een kruising waar sensoren in de weg zijn aangebracht. Deze sensoren bepalen de duur van het groene en het rode licht naar gelang het aanbod wachtende auto’s. Een verkeersregelaar in opleiding kan dit zelden evenaren.

Tot slot zou ik u willen adviseren om deze” verkeersregelaarscursus” te voorzien van enkele communicatieve vaardigheden, ik kan u daarbij van dienst zijn. Het mag mijn inziens toch niet zo zijn dat mensen zonder enige opleiding ineens door het dragen van een gekleurd vest weggebruikers mogen beledigen. Ik zeg dit omdat ik weet dat het gros van deze verkeersregelaars nog geen basisschool heeft voltooid. Ik hoop dat u mijn brief serieus neemt en dat u er uw voordeel mee doet. Aangifte van belediging behoort ook tot de mogelijkheden maar ik zie het als mijn missie om hier een positieve wending aan te geven.

Indien u meer informatie wenst over de mogelijkheden die MeerWelzijn, communicatie, training en coaching u kan bieden ben ik graag bereid e.e.a. in een gesprek toe te lichten. U kunt mij bereiken:

MEERWELZIJN, communicatie, training en coaching.

Roger Raes

Ir. De Katstraat 26

6446 ST BRUNSSUM

T: 045-5631051/06-54738826