Stelling: Het streven naar honderd procent maakt ons blind voor de tachtig procent waardoor we een perfect gelukkig en volmaakt leven kunnen leiden.
Lees deze zin gerust twee of drie keer, sluit vervolgens jouw ogen en wees ervan overtuigd dat jij één van velen bent die aan deze ziekte lijden. Of het nu gaat om een liefdesrelatie, zakelijke relatie of materieel bezit. Steeds weer zoekt men naar de honderd procent. Op het moment waarop ik dit artikel schrijf besef ik me dat ik het laatst geschreven heb op 24 maart jl. Ik heb een tijdje geleden aan een "writersblock". Dit is in de wereld van schrijvers en dichters een heel interessante "ziekte". Vergelijk het maar met de "poliep" bij de zangers en zangeressen. Om te schrijven heb ik meestal gebeurtenissen nodig, zowel positief als negatief. Johan zegt: 'ieder nadeel heb zo z'n voordeel' en zo heeft een gebeurtenis van ongeveer een week geleden mij gemotiveerd om weer wat letters aan het witte vlak toe te vertrouwen, maar daarover later.
Een half jaar geleden dronk ik koffie met een schrijver. Hij had een boek geschreven maar ging er niet mee naar een uitgever. Steeds maar weer verbeterde hij zinnetjes, woordjes, punten en komma's. Het moment waarop hij volkomen tevreden zou zijn diende zich niet aan totdat een vriend tegen hem zei dat hij aan "honderdprocentwaanzin" leed. Tijdens ons samenzijn vertelde hij me dit en de term "honderdprocentwaanzin" hoorde ik voor het eerst in mijn leven.. Echter ik wist dat het ooit een titel zou worden van een column. Hoe meer je erover nadenkt hoe vaster je ervan overtuigd bent dat deze aandoening debet is aan veel problemen. Je hebt beslist wel eens gehoord dat er mensen zijn die denken dat het gras groener is bij de buren. Je kent ze wel: de mensen die nooit tevreden zijn met hun partner, gewoon omdat deze geen honderd procent perfectie biedt. Negativisten zijn steeds weer in staat om minpunten te benoemen terwijl ze de pluspunten zijn vergeten. Ontevreden partners benoemen alleen hetgeen ze missen in hun relatie en niet het -tachtig procent- positieve. Zou het niet zomaar kunnen zijn dat de meeste van ons tachtig procent energie steken in de zoektocht naar die twintig procent? want zeg nu eens eerlijk: waarom verruil je het een voor het andere? Zouden we niet relaxter leven bij acceptatie dat NIETS perfect kan zijn? Ik kan je vertellen dat ik ontspannender in het leven sta na het besef van het feit dat tachtig procent "goed" me tevreden stelt.
Meer dan tien jaar filosofeerde ik regelmatig met een goede vriend over van alles en nog wat maar vooral over onze klanten. We zijn werkzaam in verschillende branches maar hebben met elkaar gemeen dat we met mensen werken. Onze gesprekken gingen meestal over onbetaalde facturen, niet nagekomen afspraken en andere moeilijkheden die je bij klanten kunt tegenkomen. Iedere branche heeft zijn eigen problemen, het is mijn inziens inherent aan het ondernemerschap. Zowel hij als ik streven we naar honderd procent, echter ik ben tevreden met goede klanten en hij alleen met perfecte klanten. Dit laatste heeft een einde gemaakt aan onze jarenlange vriendschap. Naast een vriendschappelijke was er ook een -eenzijdige- zakelijke relatie, zowel bij hem als zijn partner. Was! Verleden tijd! Omdat ik niet de perfecte klant was! Ik was een -bijna- perfecte klant met één minpuntje: ik kom regelmatig een "ietsiepietsie" te laat. Het zijn maar minuutjes maar deze keer maakte ik daar twee mensen erg kwaad mee. Ik kreeg een verbale berisping die ik als -bijna- perfecte klant niet accepteer.
In mijn "boek in wording" staat een hoofdstuk met de titel: "goed is de vijand van beter". Je zou hieruit kunnen concluderen dat ik pas tevreden ben met honderd procent. Ik vind dat je best mag streven naar beter maar dat de zoektocht naar de resterende twintig procent niet van invloed mag zijn op de tachtig procent die er al zijn. Het gevaar dat je tachtig procent steekt in twintig procent "onnodig" ligt op de loer waardoor je onherstelbare schades toebrengt aan goede relaties of andere zaken.
Als we eens met zijn allen tevreden zouden zijn met tachtig procent perfectie. Als we de onvolkomenheden van de mensen die we liefhebben met een dikke korrel zout zouden nemen. Kortom: als we niet aan "honderdprocentwaanzin" zouden lijden, zouden vriendschappen en relaties langer standhouden. Benoem eens wat er wel is en niet wat er ontbreekt. Besef hetgeen je hebt en niet wat je mist. Laat jouw zoektocht naar dat beetje "perfectie" geen aanval zijn op hetgeen jouw leven verrijkt. Ben eens tevreden en......LEEF!!!
Namasté
