(27) EEN GESCHENK UIT DE HEMEL

Donderdag 6 juni 2013

Op een van de eerste warme zomerdagen van dit jaar strijkt er een jonge kauw* op onze tuin neer. Op zich niet zo bijzonder want om ons huis leeft een kauwenkolonie. Wij hebben dat te danken aan de hoge daken en de vele schoorsteenpotjes die niet meer in gebruik zijn. Ook de hoge platanen aan de voorzijde van ons huis bieden slaapplaatsen aan de vogels. Auto’s worden volgepoept maar omdat het ooit een eigen keuze was om in de –voor ons- mooiste straat van Brunssum te wonen nemen we die schilderijen op de koop toe.
Eerlijk gezegd wist ik nooit dat het kauwen waren. Het waren zwarte vogels dus ik rangschikte hen onder de kraaien. Sterker nog: ik wist helemaal niets van deze vogelsoort in tegenstelling tot nu. Ik weet niet alleen veel van de kauw, ik begrijp hen steeds beter en ben zelfs bijna een van hen.

Het mooie weer zorgde voor een rustige dag in de kapsalon en omdat ik de klantenafspraken wist te clusteren kon ik ’s middags een paar uurtjes vrij nemen om mijn zus in het ziekenhuis te bezoeken. Ik ging eerst naar huis om onze hondjes uit te laten en zag de jonge vogel op het tuinpad zitten. Zijn vleugels waren zwaar alsof er lood in verstopt zat. Een gezonde vogel houdt zijn vleugels strak tegen het lijf. Ik maakte direct een foto van dichtbij en zette deze op Facebook. Al snel reageerde iemand en maakte me duidelijk dat dit een kauw was en geen kraai en dat deze soort heel gemakkelijk tam te maken is. Ik geloofde het wel, ik had geen interesse in de opvoeding van een vogel dus schonk er verder geen aandacht aan en ging op weg naar het ziekenhuis. Onderweg dacht ik aan het beestje en aan wat hem kon overkomen omdat de tuin dagelijks wordt bezocht door andermans katten. Het voelde niet goed dat ik hem aan zijn lot had overgelaten maar tegelijkertijd was ik ervan overtuigd dat hij er  ’s avonds nog zou zijn als het de bedoeling was dat ik hem onder mijn vleugels zou nemen.

Ik ben er al lang achter dat toeval niet bestaat zoals de meesten van ons het ooit leerden te interpreteren. Ik schreef er ooit een uitgebreid artikel over. Toeval of synchroniciteit. In het universum is elk tijdstip perfect gepland hoewel het vaak moeilijk te begrijpen valt en ons pas later duidelijk wordt over het waarom. Mijn gevoel was goed. De kauw was er ’s avonds nog steeds echter op een ander plek in de tuin. Ik weekte een cracker en stopte het met geweld in zijn strot. Met een spuitje nog wat water erachteraan en hopend dat hij er de volgende ochtend nog levend zou zijn.

Vrijdag  7 juni
Zoals elke ochtend kijk ik eerst naar de tijdlijn op Facebook. Tot mijn verbazing zag ik een privé-bericht waarin een volstrekt vreemde Facebooker mij heel veel informatie gaf over hetgeen een jonge kauw graag eet en wat bevorderlijk is voor de groei. Hij had via-via gelezen over de zielepoot die ons had uitverkoren om te zorgen. Zelden komt het voor dat ik op vrijdag pas om 10.00 uur mijn eerste klant heb maar deze ochtend werd mij de tijd geschonken om naar een dierenspeciaalzaak te gaan en om de adviezen op te volgen. Ik kocht opfokvoer voor zangvogels, insectenpattee en mottenlarven en voerde dit enigszins met geweld aan het hongerige beestje. Al snel vertrouwde hij  mij en sperde ’s middags zijn bekje wijd open om de lekkernijen te ontvangen die ik voor hem in petto had.

In de dagen die volgden groeide het vertrouwen en ik gaf hem de originele naam ‘Sjakie’. Gefascineerd door het hoge IQ van een kauw leerde ik hem steeds weer iets nieuws. Zo werd er alleen gevoerd wanneer hij netjes op de ladder ging zitten en op het commando ‘snoetje-poetsen’ veegt hij zijn snavel aan mijn mauw af. Een goede vriend adviseerde mij het boek ‘kauwen in de spiegel’. Ik kocht het voor 7,74 Euro op Marktplaats en las over hun taal, de hiërarchie binnen een kolonie en hun relaties. Tot voor kort speelde de kauwenwereld zich boven mijn hoofd af maar sinds dit geschenk kijk ik meer naar boven dan ooit tevoren. Ik neem hun relaties waar en hun samenspan tegen gevaar van hun belagers. Ik besloot meer gezinsleden te betrekken bij het voeren van “onze Sjakie” omdat ik al binnen een paar dagen merkte dat hij zich alleen aan  mij wilde hechten. Na iedere voederbeurt wil hij in mijn nek kruipen om vervolgens door mijn haar te kroelen. Wanneer ik hem op zijn ladder zet en weg wil gaan weigert hij me te laten gaan en herhaalt zijn gevlei. Het is nooit mijn bedoeling  geweest om een dier in het wild aan zijn natuur te onttrekken maar wanneer ik hem aan zijn lot had overgelaten was  hij een prooi voor de poes  geweest.

De vriendschap en het wederzijds begrip is ongekend. Ik kan me voorstellen dat onwetende mensen mijn verhaal sterk overdreven vinden maar het is echt waar: het is een geschenk wanneer een verzwakte kauw jou uitzoekt om verzorgd te worden.

Vorig jaar rond deze tijd lag er een zwaargewonde vogel op het trottoirs. In de veronderstelling dat het een jonge kraai was raapte ik hem op en keek wat ik voor hem kon betekenen. Het diertje had inwendige bloedingen en schreeuwde het uit van de pijn.  Ik besloot hem uit zijn lijden te verlossen en maakte het dood. Ik vind het steeds een 'rotkarwei' om een dier van het leven te beroven en doe dit alleen als het strikt noodzakelijk is. Nu, een jaar later, ben ik ervan overtuigd dat het een juiste beslissing was. Mijn beloning was een geschenk uit de hemel. Een geschenk dat Sjakie heet.
Wanneer Sjakie goed kan vliegen geef ik hem zijn vrijheid terug. Hij zal dan kiezen tussen mij en de kolonie waaruit hij komt. Ze spreken immers hetzelfde dialect en herkennen elkaar. Stiekem hoop ik dat hij voor mij kiest maar valt zijn keuze op een relatie met een soortgenoot dan zal ik hem met pijn in mijn hart laten gaan. Wanneer blijkt dat “hij” een “zij” is dan zal ik dit schrijfsel aanpassen.

In tegenstelling tot al mijn andere voortbrengselen interesseert het me niet of dit stuk gelezen wordt. Ik schreef het opdat ik nooit de details zal vergeten van het geschenk van 2013. Een geschenk uit de Hemel, een speciale liefde.

*Limburgers spreken zelden van een kauw. In het zuiden van het land noemen wij dit een "döalke".