(12) Op jouw sterfbed.....

Er zijn maar weinig mensen die aan het eind van hun leven er spijt van hebben dat ze niet meer geld hebben verdiend. We hebben wel spijt van de plekken die we niet hebben bezocht, de vriendschappen die we niet hebben gekoesterd, de risico's die we niet hebben genomen en de dingen die we niet hebben gedaan met de mensen die ons dierbaar waren. (Robin Sharma)


MAAK TIJD VOOR JE KINDEREN

Voordat ik vader was werkte ik zoveel mogelijk. Ik dacht dat de mensen die 's avonds niet meer werkten, lui waren. Ons pand uit 1928 (zaak en woning) vroeg veel herstel en onderhoud.  De zondag was een uitgelezen "klusdag". Hierover werd wel eens een opmerking gemaakt door de mensen in de buurt. Je moet weten dat Treebeek een unieke wijk is in Nederland. Er is geen dorpsgemeenschap in Nederland met een grotere verscheidenheid in geloofsgemeenschappen dan in Treebeek. Deze gelovigen veroordelen de schending van de zondagsrust ten zeerste. Ik werkte overdag in de kapsalon, 's avonds en op zondag aan het huis. Vanaf de tijd dat Jill en Rodger in ons leven zijn streef ik naar een vrije zondag. Ik ben ervan overtuigd dat de kinderen niets te kort komen wanneer je hard werkt, kinderen kunnen zich nl. ook heel goed amuseren terwijl je tuiniert, of knutselt aan je huis.

WAT ZIJN ZE TOCH GAUW GROOT HE...

Maar jij!...ja jij mist veel! Je moet er zelf van genieten. Veel tweeverdieners brengen hun baby's al na het zwangerschapsverlof naar de creche, met amper 2,5 jaar naar de peuterspeelzaal waarna BSO, vervolgens naar de basisschool en BSO. Reden: Vandaag de dag moet je wel met twee man werken, anders red je het niet! Wanneer je eens bekijkt hoe deze mensen leven, hoe vaak ze op vakantie gaan, de laatste nieuwe gadgets willen hebben of andere materiële zaken (gestolde illusies) denk ik wel eens dat het ook wel eens met wat minder kan. Over de ongezonde drang van het vergaren van materiële zaken schrijf ik zeer binnenkort.

IK WIL MIJN KIND ALLES KUNNEN GEVEN

Zegt men dan. Hun kinderen en zichzelf volproppen met hebbedingetjes, gadgets, verwennerijtjes....gossepietje, wat hebben we het goed en als onze buren dat nu ook maar zien dat we het zo goed hebben, of de familie dan zit het wel snor. Een kind zal niet aan je sterfbed komen zitten en zeggen: "ik had liever een nieuwe fiets gehad op mijn zevende in plaats van die opgeverfde, of ik was toch liever twee keer per jaar naar Eurodisney geweest dan 1 keer. Een kind zal (bijna) ook niet zeggen dat je te veel werkte. Maar jij...ja jij hebt het gemist, want NU...op je sterfbed wordt jou duidelijk dat je alle materiële zaken ECHT achter je laat, en de tijd niet meer terug kunt draaien.

LEVENSLANGE VAKANTIE VS. WORK-A-HOLIC

Natuurlijk mag je hard werken,  ik ben ook een voorstander van hard werken en doelen stellen. Houd een agenda bij waarin je vrije tijd plant, durf nee te zeggen wanneer iemand anders jouw tijd probeert in te delen. Dan zal je zien dat je die ingeplande tijd ook werkelijk gebruikt om van je kinderen, vrienden en ieder die je dierbaar is te genieten. Er zijn mensen die in dit leven een levenslange vakantie pakken en steunen op de barmhartigheid van de overheid en er zijn mensen die wij de work-a-holics noemen, die met oogkleppen op werken als gekken. Maar ook daarin moet je balans vinden. In je hele levenswijze moet je balans vinden. Maak tijd voor je werk, voor je gezin, steek energie in het succesvol zijn of worden. Investeer tijd in je gezondheid (beweging) maar ook in spiritualiteit.

WERK, GEZONDHEID, GEZIN/VRIENDEN/SPIRITUALITEIT  
 
Werk hard en slim. Pas de 80/20 regel toe. Investeer 80% in zaken die er werkelijk toe doen en die je helpen groeien zowel zakelijk als innerlijk. Investeer 20% tijd in "pietluttigheden" of zaken die niet veel brengen.
Gezondheid:
Investeer tijd in jouw gezondheid. Beweeg! Ga lekker wandelen met je partner, maar maak er geen obsessie van. Er zijn mensen die alleen maar bezig zijn met gezond leven, joggen, alle ingrediënten van de te kopen producten onderwerpen ze aan heel veel criteria in de supermarkt. Maar vergeet niet te leven. Ooit zal je dood gaan, dat houd je toch niet tegen! 
Gezin/kinderen/vriendschappen.
Maak tijd voor de mensen om je heen, je krijgt spijt wanneer je dit niet doet. Voor vriendschappen geldt ook de 80/20 regel. 20% van de mensen in je omgeving zorgen voor vooruitgang en groei, die andere 80% brengen je alleen maar negativiteit en remmen je in je groei. Investeer dus 80% van je "vriendschappentijd" in 20% van je goede vriendschappen en 20% in de resterende 80%.
Spiritualiteit vind ik heel belangrijk. Mensen die mij kennen weten dat. In het verleden betrapte ik mezelf erop dat ik er te veel tijd in stak. Wanneer je te veel met spiritualiteit bezig bent vergeet je aardse dingen te doen.

EVENWICHT

Probeer dus een evenwichtig leven te leiden, ga spaarzaam met jouw tijd om. Plan jouw tijd anders doet een ander het voor je.Je zult zien dat je tijd over houdt voor hetgeen waarvan je op je sterfbed geen spijt wil hebben.

(11) Een milde rouw.

Opeens komt het besluit dat ik een stukje van mijn eigen levensverhaal, wat ik voorheen slechts aan enkele mensen toevertrouwde, deel met mijn lezers.Tot heden was het heel persoonlijk, nu deel ik het met jullie omdat je naar mijn mening hier je voordeel mee kunt doen.

ALLEREERST

Het valt me op dat de mensen die denken dat bij de dood ALLES ophoudt, het slechtst het verlies van een dierbare kunnen verwerken. LOGISCH! Wanneer ik een "ongelovige" probeer te vertellen dat het niet ophoudt bij overlijden dan is hun argument meestal: "Er is nog nooit eentje teruggekomen". Als je bijvoorbeeld eens kijkt naar de cardioloog Pim van Lommel,  dat deze man 345 bladzijdes vol weet te schrijven over BDE (bijna-dood-ervaring) in zijn boek: eindeloos bewustzijn dan twijfel je niet meer. Natuurlijk zijn er al teruggekomen!

Ik ben ervan overtuigd dat eenieder die een dierbare verliest, in zijn rouwperiode -en ook daarna- signalen ontvangt. De echte "ongelovige Thomassen" onder ons krijgen ze vaak overduidelijk. Wie  ervoor openstaat heeft slechts kleinigheden nodig om de energie van een overledene waar te nemen. Wanneer je alle signalen in de wind slaat en in je verdriet blijft zitten, doe je jezelf tekort. Mijn visie op het hiernamaals beschrijf ik niet in een blog. Dat is mijn overtuiging en zou een discussiepunt kunnen worden. Ik weet niet hoe het zal zijn, ik heb er slechts een overtuiging over. Persoonlijk mag je me er om vragen.

MIJN VERHAAL

Toen ik vijftien jaar oud was kreeg mijn vader een zwaar hart-infarct. Mijn kameraadje destijds had op deze leeftijd zijn vader verloren. Hij stierf op 43 jarige leeftijd plotseling op het strand van Benidorm. In tegenstelling tot zijn vader overleefde de mijne het gelukkig wel. Mijn vaders' cardio-verhaal eindigde niet bij dat ene infarct en in mijn jeugd en de jaren erna overheerste de angst dat ik hem spoedig moest missen. Twintig jaar vertoonde ik obsessievelijk gedrag. (voor de buitenwereld niet waarneembaar) Ik kon me geen leven zonder "pappie" voorstellen. Op het moment dat hét gebeurde kreeg ik de kracht, de energie en de signalen. Mijn vader overleed op maandag 11 februari 2002. 

Op zaterdag 16 februari was zijn begrafenis. Een indrukwekkende volle kerk waardoor ik geen pijn voelde maar trots. Trots omdat er zo veel mensen waren gekomen. Het was een zonnige, maar koude winterdag. Na de koffietafel gingen we terug naar de begraafplaats. Het graf was gedolven en was nu een zee van witte bloemstukken, linten en kaarten. Guus mijmerde wel eens over zijn begrafenis en uitte dan zijn wens om te zien wie er allemaal zou komen. Gekscherend zei hij dan: 'boor een gaatje in mijn kist, zodat ik kan kijken wie er allemaal achter aan loopt'. Op het moment dat we naar de bloemen keken, kwam er een dikke hommel boven zijn graf. Terwijl wij de hommel gadesloegen ging het beestje op zijn gemak van bloemstuk naar bloemstuk, van lint naar kaart. In de dagen die volgde bezocht ik vaak het graf, soms dagelijks. Maar ik was nooit alleen. Bij ieder bezoek werd ik vergezeld door mijn nieuwe vriendje. Zesendertig jaar lang mepte ik naar alles wat zoemde en vooral die geel/zwarte. Onbewust had ik nú vriendschap gesloten met de zoemer. LET OP!! Ik beweer hier nu niet dat een mens in een insekt verandert of reïncarneert, ik bedoel dat dit diertje mij iets duidelijk maakt, al dan niet gestuurd. Twee weken na de begrafenis kocht ik wat narcissen en blauwe druifjes. Het was bijna maart, dus deze waren nu volop te koop. Gewapend met kruiwagen en tuingereedschap ging ik naar het kerkhof. Ik ruimde de door verwelking en nachtvorst geteisterde bloemstukken op en maakte een mooi terpje met bolgewasjes, om de tijd tot aan de steen te overbruggen. Eén van de eerste lentedagen van 2002, een hele maandagmiddag alleen op het kerkhof. Nou ja, alleen? Ik werd voortdurend vergezeld van "mijn" hommel. Werkend aan het graf of zittend op een bankje, ja zelfs mijn gangetjes met de kruiwagen naar de container volgde hij op de voet. Met "Zoem" in mijn buurt stelde ik de vragen die ik Guus wilde stellen. De antwoorden kwamen zonder veel moeite binnen. In november 2002 verhuisden we naar Schinveld. Ook hier werd ik vaak bezocht door "Zoem". Hoe sterker mijn overtuiging van "pappies aanwezigheid" werd, hoe weiniger werd ik door een hommel bezocht. Ik heb nog een hand vol aanwijzingen of beter gezegd signalen, maar dit was de meest duidelijke. 

Mijn inziens laten geliefden elkaar niet in de steek, althans niet door de dood. Door de dood veranderen we slechts van vorm, maar de energie blijft. Overledenen doen er vaak alles aan om dat aan de achterblijvers duidelijk te maken, maar helaas soms tevergeefs. Het lievelingsliedje van een overledene dat "toevallig" op de radio is wanneer je deze aanzet. een boodschap in een droom. Een gedachte die zomaar in je opkomt en je weet niet waarom. Een bloem die plots jouw aandacht trekt en je vijf minuten doet stilstaan. Zie het! Voel het! Ervaar het! Blijf niet in je trieste verleden hangen, richt je met vertrouwen op de toekomst! Dat is hun boodschap! En als je dan de signalen krijgt, twijfel dan niet, stop ze niet weg en verzwijg ze zeker niet. Je zult zien dat je minder voor gek wordt versleten dan je zelf denkt. Iedereen maakt het één of meerdere keren mee en geloof me dat ook de grootste "ongelovigen" er een keer meee geconfronteerd worden.

TOT SLOT

Je mag er best om lachen, je mag me zelfs een vreemde vogel vinden. Mijn rouwproces werd mild door het volgen van de signalen. Het overlijden van mijn vader zou ik nooit overleven -dacht ik- maar zie dat ik tien jaar later nog steeds leef.
Twintig jaar van mijn leven leed ik door het lijden dat ik vreesde maar wat pas op kwam dagen toen ik het kon dragen. 

Citaat:

.....als jullie dat niet aanvoelen, zullen jullie het nooit snappen al doen jullie nog zo je best (Johann Wolfgang von Goethe, 1749-1832)

(10) Communicatietraining voor gele fluorescerende vestjes....

Aan:

Gemeente Heerlen, afdeling verkeer en vervoer

Geleenstraat 27

6411HP Heerlen

Betreft: communicatietraining voor verkeersregelaars.

16 december 2011.

Geachte heer, mevrouw,

Op maandagochtend 21 november 2011 naderde ik omstreeks 10.30 uur het kruispunt Patersweg-Akerstraat-Noord. Ter verduidelijking: het kruispunt nabij het St.Janscollege. Op de stoep stonden ongeveer zeven mensen met een fluorescerend lichtgeel vest aan en in het midden van de kruising stond één man het verkeer te regelen. Ik ben goed ingelicht en weet dat dit mensen zijn die een certificering willen om bij evenementen het verkeer te regelen. Alvorens mijn relaas op te schrijven heb ik me laten informeren door een goede kennis die al geruime tijd bij de politie werkt.

Verkeersregelaars geven een stopteken, een teken om door te rijden en een teken dat vergelijkbaar is met het oranje licht, oftewel: het overgangsteken. Verkeersregelaars communiceren bijna geheel non-verbaal. Soms wordt er een fluitje gebruikt. De essentie van communiceren is: begrijpen. Het is niet iedereen gegeven om begrijpelijk te communiceren, zowel verbaal als non-verbaal.

Op het moment dat ik het kruispunt naderde begreep ik niet wat de verkeersregelaar (i.o.) bedoelde. Waarschijnlijk toonde hij het overgangsteken maar ik kon er geen chocolade van bakken. De auto voor me reed door en ik gebaarde dat ik niet wist wat er van me verlangd werd. Ik stopte en een van de verkeersregelaars die op de stoep stonden kwam naar de bestuurderskant van mijn auto. Ik schoof het raam omlaag en incasseerde een salvo van scheldwoorden waar de honden geen brood van lusten.

Te uwer informatie: ik heb naast mijn beroep als kapper de nodige opleidingen gevolgd waarin communicatie centraal staat. U begrijpt dat een bestuurder zonder deze vaardigheden behoorlijk uit zijn slof zou kunnen schieten en de boel zou kunnen escaleren. Als ik u nog een tip mag geven dan zou ik u willen adviseren om een andere kruising te kiezen voor dergelijke “studies”. De bewuste kruising waar het in bovenstaande over gaat is een kruising waar sensoren in de weg zijn aangebracht. Deze sensoren bepalen de duur van het groene en het rode licht naar gelang het aanbod wachtende auto’s. Een verkeersregelaar in opleiding kan dit zelden evenaren.

Tot slot zou ik u willen adviseren om deze” verkeersregelaarscursus” te voorzien van enkele communicatieve vaardigheden, ik kan u daarbij van dienst zijn. Het mag mijn inziens toch niet zo zijn dat mensen zonder enige opleiding ineens door het dragen van een gekleurd vest weggebruikers mogen beledigen. Ik zeg dit omdat ik weet dat het gros van deze verkeersregelaars nog geen basisschool heeft voltooid. Ik hoop dat u mijn brief serieus neemt en dat u er uw voordeel mee doet. Aangifte van belediging behoort ook tot de mogelijkheden maar ik zie het als mijn missie om hier een positieve wending aan te geven.

Indien u meer informatie wenst over de mogelijkheden die MeerWelzijn, communicatie, training en coaching u kan bieden ben ik graag bereid e.e.a. in een gesprek toe te lichten. U kunt mij bereiken:

MEERWELZIJN, communicatie, training en coaching.

Roger Raes

Ir. De Katstraat 26

6446 ST BRUNSSUM

T: 045-5631051/06-54738826

(9) VERANDEREN,

Veranderen, 

Op de website van een vriend (www.goedinjevel.nl) las ik een steengoede column over het wel of niet veranderen van je wezen. Je bent wie je bent en wezenlijk veranderen lijkt me niet bevorderlijk voor iemands welzijn. Toch werk ik zelf ook steeds aan een verandering. Of beter gezegd: ik doe mijn best om bekwaam te worden in hetgeen ik onbekwaam ben. Ik matig hetgeen waarin ik overdrijf. Ik streef ernaar om niet te oordelen, gezonder te leven en meer te sporten. Waar ik voorheen nog niet tot drie kwam, daar tel ik nu –meestal- tot tien. Ik wil leren van mijn fouten en het beste halen uit een tegenslag. Het is niet nobel om superieur aan een ander te zijn, ik wil liever superieur zijn aan mijn vroegere “ik”.
Voor degene die van zichzelf vindt dat er nog veel te leren en te veranderen valt, schrijf ik het onderstaande neer. Mijn inspiratiebronnen waren in deze Ben Tiggelaer en het dagelijks leven. Wanneer je van jezelf vindt dat je perfect bent en deze voortreffelijke persoon tot aan het bittere einde wilt blijven: STOP NU! ….. en lees niet verder.

Wanneer we meer leiding willen geven aan de moeilijkste persoon op aarde, jezelf, zullen we moeten veranderen. Om dromen te verwezenlijken, groot of klein, zullen we ons gedrag van bepaalde disciplines moeten voorzien. Een topsporter die goud haalt op de Olympische Spelen heeft ook ooit besloten zijn gedrag en zijn gewoontes aan te passen om zijn doelen te bereiken. Ook menig succesvol ondernemer levert een soort topsport en zal er gewoontes voor moeten laten of juist een aantal goede gewoontes voor moeten ontwikkelen.
Om een succesvoller, gezonder en gelukkiger leven te leiden is het belangrijk dat we weten wat we aan ons zelf willen veranderen. De mate waarin je gemotiveerd bent om je droom te verwezenlijken is mede bepalend voor de discipline die je ervoor op kunt brengen. Het bewust worden van jouw tekortkomingen laat jou weten waar jij jezelf wil veranderen om succesvoller te zijn en welke resultaten je wil bereiken door veranderen.
In beginsel komen veranderingen tot stand door goede voornemens, voornemens waarvan tachtig procent gedoemd zijn te mislukken. Van de goede voornemens die op 1 januari gemaakt worden mislukt de helft binnen een half jaar. Na vijf jaar is tachtig procent teruggevallen. Bovenstaande cijfers werden aangetoond door onderzoeken.

Het veranderen gebeurt in het bewust geplande gedrag, wat slechts tien procent is van ons gedrag in zijn geheel. Negentig procent van onze handelingen worden bepaald door ons onbewust en ongepland gedrag. Je kunt het vergelijken met een ijsberg. Het deel onder water kun je vergelijken met ons onbewuste en ongeplande gedrag en het deel boven water ons bewust en geplande gedrag. Dus de meeste handelingen die we dagelijks doen zijn de handelingen van ons “onderwater gedeelte” oftewel ons onderbewuste, zoals ons dagelijks werk of autorijden. Als we deze dingen bewust en gepland moesten doen zouden ze veel te vermoeiend zijn. Je kunt je niet voorstellen dat je bij het autorijden moest nadenken over welke voet de gas- rem- of koppelingspedaal moest bedienen. Wanneer we acht uur per dag moesten werken zonder het grootste gedeelte op de automatische piloot te doen hielden we een gewone werkdag niet vol.
Volautomatisch gedrag noemen we conditionering.
Hoe eenvoudig zou het zijn wanneer onze goede voornemens geconditioneerd gedrag zouden zijn.
Ook past men de gouden regel van éénentwintig vaak toe om een nieuwe gewoonte tot geconditioneerd gedrag te maken. Wanneer jij je voorneemt om iedere avond een uur te wandelen moet je dat ook éénentwintig keer doen zonder onderbreking. Als je de gewoonte onderbreekt omdat je een keertje te moe bent of het weer is eens niet goed dan wordt het geen automatisme.
Ik heb al zo vaak voorgenomen mijn auto wekelijks door de wasstraat te rijden. Ik ben nooit verder gekomen dan twee keer achter elkaar. De derde week heb ik zogenaamd geen tijd, de vierde week regent het dus dat is dan zonde en vervolgens zit het vuil weer zo ingebakken dat de wasstraat hem toch niet goed schoon krijgt. Mijn goede voornemen is weer mislukt totdat er weer iemand op mijn -ooit- witte bus schrijft: “binnenkort ook in het wit verkrijgbaar”.

Vier stappen naar verandering,

De dingen die we onbewust en ongepland doen kosten dus minder energie dan de dingen die we bewust en gepland doen. De wens om te veranderen moet vertaald worden naar ons gedrag, met name ons onbewuste gedrag.
We doen dit in vier stappen.
-onbewust onbekwaam
-bewust onbekwaam
-bewust bekwaam
-onbewust bekwaam 
In eerste instantie zijn we nog niet bewust van hetgeen waarin we onbekwaam zijn, dit noemen we onbewust onbekwaam.
Vervolgens moeten we weten wat we aan ons gedrag willen veranderen, hetgeen waarin we onbekwaam zijn, dit noemen we bewust onbekwaam.
Onze goede voornemens en onze wilskracht zorgen ervoor dat we bewust bekwaam worden in hetgeen waarin we tekort schieten. Nu moeten we dit zolang volhouden dat onze veranderingen in ons gedrag van het bewuste naar het onbewuste verhuist, oftewel: onbewust bekwaam.

Waardoor houden we goede voornemens meestal niet vol?

Dat komt omdat we sterker denken aan hetgeen we verliezen dan de voordelen die veranderen ons te bieden hebben. Onderzoeken hebben aangetoond dat mensen ongeveer twee en een half keer meer moeite doen om iets niet te verliezen dan iets te winnen. Bijna niemand zou in zijn auto stappen en vervolgens vijf kilometer rijden om vijf euro te verdienen. Echter wanneer iemand bij thuiskomst zijn bonnetje van de supermarkt controleert en ziet dat de caissière een voor de klant nadelige fout heeft gemaakt van twee euro, is men in staat om er vijf kilometer voor te lopen. Mijn vorige artikel schreef ik voor de rokers die graag terug willen naar de tijd in hun leven waarin zij compleet gelukkig waren zonder verslaving. Eén van mijn valkuilen destijds was het verlies. Wanneer een roker stopt op wilskracht zal hij op een gegeven moment alleen maar denken aan hetgeen hij verliest in plaats van dat wat hij wint.Ik beloofde mijn dochter Jill twee jaar lang iedere week vijf euro zakgeld als ze Limburgs dialect tegen ons zou praten. Maar hoe ik ook preekte en haar vertelde wat ze er van kon kopen op jaarbasis, ze bleef stug Nederlands praten. Pas toen ik haar vijf euro gaf en dreigde het na een week weer af te pakken als ze geen dialect tegen ons sprak begon, ze direct haar vijfeuro-biljet te verdedigen.
De angst om te verliezen weegt zwaarder dan de wetenschap wat we te winnen hebben bij een gedragsverandering.
Kiezen we voor een gezonder eetpatroon dan verliezen we onze snelle hap bij de snackbar. Staan we zeven dagen per week vroeg op dan verliezen we onze zondagmorgen om uit te slapen. Volgen we een studie om onze kansen op de arbeidsmarkt te vergroten dan verliezen we onze vrije tijd om leuke dingen te doen. Kortom: pijn weegt dubbel zo zwaar als plezier!

Goed is de vijand van geweldig!

Wanneer het “best” goed gaat zijn we minder gemotiveerd om het beter te laten gaan. Als je doet wat je altijd deed zal je ontvangen wat je altijd hebt ontvangen. Tot nu toe wekt dit artikel de indruk dat het veranderen van gedrag een pijnlijk gebeuren is. Wanneer ik zeg dat het gewicht van discipline slechts grammetjes is en spijt tonnen weegt dan klinkt dat nu een beetje paradoxaal. Maar niets is minder waar! Jouw gedrag aanpassen aan de doelen die je jezelf stelt is niet gemakkelijk, maar de spijt die je hebt wanneer jouw tegenslagen te wijten zijn aan de slechte gewoontes die je door gebrek aan wilskracht niet hebt kunnen veranderen, weegt vele malen zwaarder.
Dit geldt voor zowel voor de disciplines die nodig zijn om gezond te blijven als de inspanning die je moet leveren om succesvol te zijn.

Denk anders, doe anders en voel anders en geloof me…….er gebeurt iets anders!

(7) TOEVAL OF.....SYNCHRONICITEIT

Is het “toeval” dat je nu hier bij dit artikel bent beland,…of valt het je toe? Nee sterker nog, het valt je toe omdat het je toekomt. Wat beweegt mij om op dit tijdstip –dat voor de meeste mensen bedtijd is-  over het begrip “toeval” te gaan schrijven? Te uwer informatie: Op het moment dat ik dit schrijf is het eind juli 2011. Een (te) frisse zomeravond, zittend onder de luifel aan de caravan op mijn vakantieadres. Enkele minuten nadat ik besloten had te gaan lezen besluit ik mijn boek terzijde te leggen en te gaan schrijven. Op een moment als dit stroomt mijn brein over van woorden die ik  met de snelheid van een kruisraket op papier wil hebben. Omdat ik sneller schrijf dan typ neem ik een schrijfblok en begin letterlijk met een manuscript.

Eergisteren ging ik traditiegetrouw naar de “sjommelmert” in Roermond. Deze wordt iedere laatste woensdag en donderdag van juli georganiseerd in de gezellige binnenstad van Roermond. Voordat ik verder ga wil ik je vragen om “toeval”  niet meer te interpreteren zoals je dat al heel  je leven doet, maar ik wil dat je het woord letterlijk neemt. Toe-val! Het valt je toe. Onthoud dat het leven mysterieuzer is dan jij denkt. Alle gebeurtenissen in jouw leven gebeuren toevallig, of je dat nu leuk vindt of niet. Als je momenteel heel erg gelukkig bent met je partner , dan moet je niet denken dat de kans heel erg groot was dat je hem of haar was misgelopen als je niet op dat bewuste tijdstip in die bewuste discotheek was geweest. Elke tijdstip en elke plaats waar jij je bevindt is zeer nauwkeurig gepland. Zie het als de perfectie van het universum. Het universum wordt gestuurd door een intelligentie die ik God noem en die jij mag noemen hoe jij wilt. Hoe dit werkt probeer ik je in dit “epistel”  te vertellen. Zelfs een noodlottig ongeval is “toeval”. Wanneer je een trein mist of jouw autosleutel moet zoeken en daardoor later op de kruising komt waar een gek door het rode licht rijdt, heeft dat een reden. Er is die “hogere intelligentie” die jou op een ander tijdstip op een bepaalde plaats wil hebben. Het is moeilijk om verdrietige toevallen te accepteren omdat tijdens verdriet onze geest vastzit in lijden. Vaak begrijpen we niet waarom verdriet juist “nu” komt. Toeval stuurt ons hele leven. Vijfennegentig procent van ons leven werd bepaald door toeval. Als ik er van uitga dat ik momenteel –ik ben nu vijfenveertig jaar-  op de helft ben van mijn leven en kijk naar wat ik nu doe en waar ik nu sta dan is daar van vijfennegentig procent gecreëerd door toeval en vijf procent door bewuste planning. Dat komt mooi overeen met de dagelijkse dingen die we doen, daarvan zijn ook vijfennegentig onbewust en vijf procent bewust gepland.

Terug naar die woensdagmiddag op de “sjommelmert”. In de Minderbroederkerk werd een tweedehands boekenmarkt gehouden, dit ten gunste van een broodnodige renovatie van de kerk. Ik snuffelde er een half uurtje rond maar vond er maar één boek dat mijn interesse wekte en dat ik voor maar één euro kocht: ‘Het Celestijnse Werkboek’, oftewel: de spirituele reisgids bij de betoverende roman ‘De Celestijnse belofte’.  Even later stapte ik een winkeltje binnen waar het assortiment bestond uit edelstenen en een beperkt aantal spirituele boeken. Aanvankelijk zat er voor mij niets bij, iets te veel lectuur over kaartleggen en pendelen. Op het moment dat ik besloot de zaak te verlaten viel mijn oog op een  “Ankertje” (pocketformaat boek van uitgeverij Ankh Hermes) van Paul Liekens met de titel: ‘Toeval Hoe Doe Je Dat’. De tijd dat het begrip “toeval” anders  door mij geïnterpreteerd werd dan ik het leerde te begrijpen, ligt al weer ver achter me. Maar dit was een ankertje welke mijn serie van Paul Liekens compleet maakte. De NLP die ik leer komt uit ”Pauls’ keuken”, echter ik heb hem nog nooit ontmoet. Dat ik me überhaupt bezig houd met NLP, massa’s esoterische lectuur, spiritualiteit, bedrijfsfilosofie etc. had ik vijf jaar geleden nooit voorspeld. Mijn weg er naar toe berust puur op toevalligheden.

Vijf jaar geleden zocht ik een betrouwbaar adres om een Jack Russel te kopen. “Toevallig” kwam ik na een poosje op het net gesurft te hebben in Boxmeer terecht. De mevrouw die de “Jacky’s” verkocht deed ook met Herbalife. Niet de verkoop van het product stond bij haar op nummer één maar de bouw aan een team had haar prioriteit. In een zeer korte tijd had ook ik het zaakje aan het draaien. Ik viel veertien kilo af en zo was het werven van klanten: “ poepen zonder drukken”. Al snel had de business op de rails en was in binnen korte tijd succesvol binnen de organisatie. Tijdens één van mijn trainingen ontmoette ik Geert Wels. Geert was een succesvol ondernemer binnen de organisatie en gaf lezingen. Hij was een groot bewonderaar van de bedrijfsfilosoof Jim Rohn en vertaalde een drietal van zijn boeken. Bij het bereiken van een nieuw niveau was het de gewoonte dat sponsoren hun pupillen een boek cadeau gaven. Binnen ons team waren dat de boeken van Jim Rohn. Het Multi-Level-Marketing (MLM) systeem heb ik al een tijd geleden verlaten, het strookte niet met mijn levensfilosofie. Ik kon niet aanzien hoe mensen gebukt gingen onder schulden omdat ze onder druk voorraad hadden aangelegd die nooit verkocht werden. Maar na mijn MLM-periode ben ik bewuster geworden, spiritueler en heb  een goede leesgewoonte aangeleerd.

Ik had al gehoord van NLP en zocht naar een opleiding. Op de eerste jaardienst van mijn overleden peetoom kwam mijn neef Egbert “toevallig”  naast me zitten. We hadden elkaar al jaren niet meer gesproken, de tijd van bruiloften binnen onze familie was immers al lang voorbij. Ik kende Egbert als een serieuze jongen die gestudeerd had en hij kende mij als zijn neefje die op een sukkeldrafje de Havo doorliep en zijn vrije tijd doorbracht met bier en zware shag. Beide visies waren wat overdreven, maar het is zoals het is: ‘niets is wat het lijkt, alles is hoe je het ervaart’. Het viel hem op dat ik anders was dan hij verwachtte en hij vroeg me wat mij bezig hield. Om een lang verhaal “iets” korter te maken:  drie maanden later volgde ik NLP trainingen bij Egbert.

Mijn onbewuste zoektocht werd door het toeval beantwoord. NLP liet me zien wat de taal met je onderbewuste doet, het liet me zien hoe belangrijk communicatie is, dat communicatie en gedrag onlosmakelijk met elkaar verbonden zijn. Ik kreeg een drive om meer met communicatie te gaan doen, me er meer in te verdiepen. Het beroepsmatig coachen van jonge ondernemers en het brengen van bezieling in organisaties ligt voor mij in het verschiet…… en waardoor? Ik kocht “toevallig” een hondje in Boxmeer! Weet je nog?

Met mijn twee nieuwe aanwinsten - de twee boeken-  zakte ik onderuit. Eerst las ik een tiental bladzijden in “Liekens” en vervolgens een zelfde aantal in “Redfield”. Tijdens de meeste van mijn bezigheden probeer ik mijn wispelturigheid  -de valkuil van mijn kernkwadrant ‘flexibel’-  te onderdrukken. Maar mijn gewoonte om in meerdere boeken tegelijk te verkeren, stoort me niet. Zo las ik de eerste twee ‘Gesprekken Met God’ van Neal Donald Walsch in een adem uit maar het derde deel heb ik over drie zomervakanties verdeeld. Mijn ervaring is dat ik nog nooit iets te vroeg en nooit iets te laat heb gelezen. Hetgeen op mijn  pad komt is een perfecte timing van het universum. De twee boeken begonnen bijna identiek, de gelijkenis in de manier waarop “toeval” en “synchroniciteit”  beschreven werd verrastte me.

Nu komen we eindelijk bij het begrip “synchroniciteit” aan. De Zwitserse psycholoog C.G. Jung deed een diepgaand onderzoek naar veelbetekenende “toevalligheden” . Vanaf nu gebruik ik beide begrippen door elkaar.

Wanneer je over “toeval” leest dan ontkom je bijna niet aan het begrip “synchroniciteit”. De twee boeken waarin ik deze avond begon te lezen legde ik bewust ter zijde omdat ik niet beïnvloed wilde worden door het ene, noch het andere boek. Ik weiger over een onderwerp te lezen waarover ik op dat moment schrijf. Hetgeen ik schrijf moet –voor mij althans- een samenvatting zijn van een meervoud van auteurs die over dat bewuste onderwerp hebben geschreven en wat ik gelezen heb in het verleden. Ook het begrip “synchroniciteit” zal ik beschrijven op de manier zoals ik denk dat C.Jung het heeft bedoeld, gewoon in ……. “Jip en Janneke-taal”.

Je kunt je vast wel herinneren dat je een keer heel sterk aan iemand dacht die je al een hele lange tijd niet gezien of gesproken had. Toevallig belt die persoon jou die zelfde dag nog op, of je komt hem of haar tegen in de stad. Een gebeurtenis en een gedachte vallen samen in één moment. Ook beweert Jung dat een gedachte niet alleen in jouw brein bestaat maar ook buiten jouw lichaam. Gedachte is een energie die ook buiten jou kan bestaan en een ander kan bereiken. We noemen dit meestal telepathie! Veel mensen interpreteren synchroniciteit nog steeds  als iets wat “toevallig” gebeurt en zien de schakel niet. Ik begrijp niet dat men vaak eerst wil zien voordat men gelooft, immers als je gelooft zul je zien. Ik zal een paar voorbeelden geven waarin de eerst zichtbare schakel langzaam onzichtbaar wordt. Stel je een winterlandschap voor waarin mensen een slee trekken. Je ziet dat de slee vastzit aan een touw en je ziet de schakel tussen de persoon die de slee voorttrekt en de slee. Nu gaan we een stapje verder. Je maakt het licht aan in jouw woonkamer, wetend dat er draden door de muur lopen die dat mogelijk maken. Je ziet de schakel niet maar je weet dat het er is. Ook dit neem je voor waar, oftewel: neem je waar. Wanneer we nog een stapje verder gaan denken we eens aan de afstandsbediening, de draadloze telefoon en de radiografisch bestuurbare auto van je kind. Nu nemen we geen schakel waar. We weten dat het erg technisch is maar wij vertonen geen enkel spoor van ongeloof. Dat zouden onze voorouders –wanneer ze een dag uit hun graf zouden mogen komen- wel doen. De volgende stap is het geloof dat er een schakel is tussen een gedachte en een gebeurtenis, dat jouw gedachte tegelijkertijd de gedachte van een ander individu is. Een goede gewoonte om met synchroniciteit om te leren gaan is het bijhouden van een dagboek met “toevallige gebeurtenissen”. Wanneer je zo’n dagboek na een aantal jaren leest zul je beseffen dat er geen toeval bestaat maar alleen maar synchroniciteit. Door er mee te leren leven kun je een leven leiden waarin je meer vertrouwen hebt in het toeval. Voor de tijd dat ik  “met het toeval” leerde leven, was ik steeds bang dat ik iets mistte wanneer ik de krant van die dag niet gelezen had. Wanneer ik anno “NU” de krant niet lees dan denk ik: ‘het nieuws dat mij moet bereiken zal mij bereiken” zo niet dan is het niet voor mij bestemd of niet belangrijk genoeg. Toen de eerste koper van ons huis op het laatste moment afhaakte en de makelaar mij voorzichtig het slechte nieuws bracht, reageerde ik heel laconiek en zei: ‘ach, dan staat het huis dat voor ons bestemd is nog niet in de verkoop”. De makelaar zei toen: “ik wenste dat iedereen zo omging met een slecht-nieuws-bericht. Ik kan hier nog tientallen voorbeelden van synchrone gebeurtenissen opschrijven, maar wanneer je in je eigen archieven gaat wroeten kom je de “toevalligheden” in veelvoud tegen, daarvan ben ik overtuigd.

Mensen evolueren, worden intelligenter en bewuster. Spiritualiteit is niet meer weg te denken in deze tijd. Soms raken mensen wel eens de balans kwijt tussen spiritualiteit en het doen van aardse dingen maar het feit ligt er dat we niet alles meer voor vanzelfsprekend aannemen. Een feit is dat we gezamenlijk naar een hoger bewustzijn groeien en daardoor meer bewust worden van de essentie van ons bestaan. Waar vroeger de mensen zeiden: ‘nou, dat is toevallig’, zegt men nu: ‘zie je wel: toeval bestaat niet’, en ik wacht rustig de tijd af waarop mensen zeggen: ‘zie je wel, weer een mooi staaltje van synchroniciteit’……….. 

(6) HET "ARME-IK-DRAMA".

Allereerst.

Deze week werd ik weer geconfronteerd met een "arme-ik" drama. Nou ja, deze week.... Ik word er bijna dagelijks mee geconfronteerd. Maar dan net die éne keer waardoor ik weer de pen grijp en mijn manuscriptje voor deze blog schrijf. Dat de "arme-ik" een voortvloeisel is uit onze opvoeding en de (al eeuwen durende) machtsstrijd tussen het mannelijke en het vrouwelijke geslacht probeer ik in dit blog te verwoorden. Voor de goede orde: Het zijn slechts mijn inzichten welke je niet met mij hoeft te delen, ik zoek geen medestanders, ik zoek meedenkers.

In onze geschiedenis...

...heeft er een tijd bestaan dat mannen onderdanig waren aan de vrouwen. (ongelooflijk hé ). De vrouwen namen de belangrijke beslissingen en de mannen waren alleen om hun "domme" kracht en het verwekken van het nageslacht. Zolang er al mensen bestaan is er een machtsstrijd gaande tussen de twee sexen. de strijd om de macht heeft niets meer en niets minder te maken met het verkrijgen van elkaars energie. Bijna geen enkele man-vrouw relatie was op basis van gelijkwaardigheid. Er was er bijna altijd wel één die overheerste en de ander die onderdanig was. Door de uitvinding van de religies zijn de mannen de rollen gaan omdraaien. Heilige geschriften werden zodanig opgesteld dat de vrouw moest gehoorzamen aan de man. De hel en de duivel werden uitgevonden, dus ook de angst daarvoor. Goed en kwaad werden uitgevonden om mensen te laten gehoorzamen en hen te onderwerpen. Andermans energie (en geld) werd "ingepikt" door de bangmakerij. De nog steeds zichtbare overheersende rol van de man binnen een meervoud van wereldreligies is het levende bewijs.

Dus relaties...

...bestonden slechts zelden op basis van gelijkwaardigheid. Tot in de 21e eeuw gehoorzaamde óf de man, óf de vrouw binnen een relatie. De "overheerser" gebruikte al zijn/haar talenten en was mentaal sterk genoeg om de ander binnen deze relatie te onderdrukken. De "onderdrukte" restte niets anders, dan bij anderen energie weg te halen d.m.v. zich opstellen in de "arme-ik" positie.

Wij zijn een produkt van onze ouders.

Tot een bepaalde leeftijd zijn wij een produkt van onze ouders. Onze gedragingen, normen en waarden en onze angsten kregen we door hen aangeleerd. Vaak verschillen kinderen binnen één gezin, en zo ook hun gedrag en opvattingen. De één pikt meer op van de vader en de ander van de moeder. Ook het aannemen van de "arme-ik" positie hebben we van één van hen overgenomen. Vroeg of laat maken we ons allemaal er wel eens schuldig aan. Denk maar eens aan je eigen pubertijd, toen je vriendje of vriendinnetje de verkering uitmaakte. Je wereld stortte in, je leven was niets meer waard (dacht je). Je probeerde medelijden te wekken door de "arme-ik" te spelen. Zo probeerde je dan de liefde en de energie terug te winnen. Sommigen dreigen bij het beëindigen van een relatie zelfs met zelfdoding.

Het verkrijgen van andermans energie.

Veel mensen proberen energie bij een ander los te peuteren. Dit kan men doen door op de sympathie en nieuwschierigheid van anderen in te werken. Of door het bedreigen met woorden. Dit laatste noem ik de "bullebak". Anderzijds kan iemand je al het vreselijks vertellen wat hem/haar overkomt en je laten doorschemeren dat het jouw schuld zal zijn dat dit doorgaat indien je jouw hulp weigert. Dit heet het "arme-ik" drama.

Mijn inziens.

Gebruik je talenten, omdat IEDER mens zijn/haar talenten heeft. En streef er naar om in harmonie te leven met je partner en/of je vrienden. Probeer eens géén energie (aandacht) te verkrijgen door je zelf steeds in een "arme-ik" te plaatsen. Wanneer je jezelf in de "arme-ik" plaatst, dan denk je alleen maar aan hetgeen een ander voor jou kan betekenen. In die benarde positie heb je niets te bieden en parasiteer je alleen maar bij de ander.

Tot slot

Ik denk dat we bijna allemaal wel een milde vorm van "arme-ik" in ons hebben. Dat is ook een natuurlijke emotie. Ik herinner me nog mijn griepjes uit mijn jeugd. Mijn moeder maakte een bedje op de bank en het herstel kwam niet alleen van de vitamines, maar ook door de aandacht. Echter een overdreven vorm ervan maakt dat het een "arme-ik" drama wordt, en mondt uit tot voortdurend manipulatief gedrag.

(5) WIE HEEFT ONS IN GODSNAAM GELEERD DAT REGEN SLECHT WEER IS.

Wat is goed en wat is slecht.

Vanaf de tijd dat wij kinderen hebben brengen wij onze vakanties op de camping in de buurt door. Dit vanwege praktische redenen en omdat wij onze zaak geen drie weken onbemand willen laten. Onze klanten willen ons troosten met het feit dat we onze vakantie in eigen land vieren terwijl we geen troost nodig hebben. Het is onze keuze! Hun troost klinkt dan als volgt: ‘ach ja, als je maar goed weer hebt dan amuseren de kinderen zich ook’. Wat zij niet weten is iets dat wij wel weten en ik onlangs bij Jan Jaap las: kinderen kennen geen slecht weer, hetgeen kinderen kennen zijn verschillende weertypes. Zo kan het warm en zonnig zijn, je kunt dan lekker zwemmen of zandkastelen op een strand bouwen. Het kan regenen, tijdens en na de bui liggen er overal plassen waarin je lekker kan springen en spetteren met rubber laarsjes aan.
 Sneeuwt het,  dan komt de slee van zolder  en hoor je geen kind klagen. De norm “slecht weer” is een aangeleerde norm net zoals alle normen en waarden die in dit deel van de wereld gelden aangeleerd zijn. Denk niet dat ik een hekel heb aan het aanleren van normen en waarden, het hoort bij opvoeden. Dat doet een ieder op zijn eigen manier.

Goed of slecht, mooi of lelijk, normaal of abnormaal.

Het is maar net in welk deel van de wereld jij leeft. Neuspeuteren, boeren en scheten laten is binnen onze cultuur “not done” oftewel: slecht, oftewel: abnormaal. Ik kan je garanderen dat het in bepaalde culturen abnormaal is om het NIET te doen. De geldende norm wordt bepaald door de grote groep. Mannen in pak dragen meestal een stropdas, daar kijkt echt niemand van op. Maar stel je voor dat die stropdas nog nooit door iemand geïntroduceerd zou zijn en jij kwam als eerste met zo’n gekleurde langwerpige lap om je hals aanzetten. De groep zou lachen omdat je zo’n raar ding om je nek bindt. Wij dragen kleren. Dit doen we om onszelf te beschermen tegen de elemanten maar ook om onze geslachtsdelen te bedekken. We hebben een aangeleerde schaamte als het gaat om het tonen van ons naakte lichaam. Sterker nog: naaktlopen wordt bekeurd mits het niet op een naaktstrand of in een sauna is. Ik Afrika zouden de bonnenboekjes en de wetshandhavers niet aan te slepen zijn.  Ten opzichte van onze kinderen zijn ouders vaak aseksueel. Het idee dat mijn ouders HET drie keer hadden gedaan om hun kinderen te krijgen vond ik als kind maar ranzig. Als kind betrapte ik hen nog nooit tijdens een intense vrijpartij en volgens mijn moeder deden ze dat ook niet. Er zijn culturen waar ouders vrijen in het bijzijn van hun kinderen. Dit kun je wel heel erg raar vinden maar het is een vaststaand feit dat er binnen deze samenlevingen geen verkrachtingen plaatsvinden. Ook misbruik van minderjarigen komt hier niet voor.

Wanneer wij anders zijn  dan onze omgeving brengt dat vaak een schaamte met zich mee. Hetgeen waarvoor wij ons volgens onze opvoeders zouden moeten schamen is aangeleerd gedrag. Oude rolmodellen belemmeren ons in onze ontwikkeling. Gewoontes die van generatie op generatie worden doorgegeven, vaak zonder dat wij ons afvragen of het wel terecht is. Vaak zonder dat wij die gewoontes toetsen aan de tijd waarin we leven. Ik herinner me een coach die een mooi voorbeeld hiervan beschreef. Het verhaal gaat als volgt: Er was eens….een jonge vrouw die heerlijke rollade bakte. Iedere zondag trakteerde ze haar man op deze lekkernij en haar man vroeg op een gegeven moment wat nu eigenlijk het geheim was van haar overheerlijke rollade. ‘Nou gewoon’, sprak de vrouw, ‘ik snij een stukje van de voor- en achterkant van de rollade af en bak hem aan. Vervolgens laat ik hem lekker garen in de pan’. Het geheim van de afgesneden stukjes had ze van haar moeder geleerd en volgens haar was dat hetgeen het vlees zo bijzonder maakte. Op verzoek van haar man vroeg ze aan haar moeder waarin het geheim van de afgesneden “kontjes” schuilde. ‘Ach kind’, zei haar moeder, ‘dat zou ik aan oma moeten vragen, die deed dat al lang voordat ik getrouwd was’. Omdat ze nu eindelijk het geheim wilde weten werd oma gebeld. Oma zat op haar 96^e nog kwiek in het verzorgingstehuis en op de vraag waarom ze de “kontjes” van de rollade sneed antwoordde ze: ‘nou, dat had geen speciale reden, de rollades waren meestal te groot en ik had in die tijd geen grotere pan.

Si non è vero è ben trovato (als het niet waar is dan is het toch goed gevonden)

Of het een waar gebeurd verhaal is weet ik niet maar ook al is een verhaal niet altijd waar, dan kan het toch de moeite waard zijn om gelezen te worden.

Wat jij mooi of lelijk vindt zegt niets over het voorwerp waarover je oordeelt. Het zegt iets over jou, over jouw smaak. De werkelijkheid is niet aan de orde. Of iets goed of slecht is wordt bepaald door wat de grote groep ervan vindt. Onaangepast gedrag ten opzichte van de meerderheid wordt vaak geïnterpreteerd als gek, abnormaal, slecht.of in het ergste geval asociaal. Aan de andere kant van de wereld kan het heel anders zijn. Onder druk van het oordeel en vooroordeel van anderen belemmeren wij ons zelf vaak in onze groei.

Dus wanneer jouw omgeving vindt dat het slecht weer is omdat het regent dan denk je maar aan dit “schrijfsel”. Oftewel:……..LAAT JE NIKS WIJSMAKEN!

Voor de columns van Jan Jaap van Hoeckel  ga je naar www.goedinjevel.nl

Naschrift 23 september 2012

Vandaag werd het boek van Jan Jaap gedoopt. Dit vond plaats in de Verkadefabriek te                       's Hertogenbosch. Dat de titel van het boek 'Wie Heeft Ons In Godsnaam Geleerd Dat Regen Slecht Weer Is' zou zijn wist ik bij het schrijven van bovenstaand artikel niet. De werktitel tijdens het TenPages-avontuur was immers: Woorden Voor Mijn Vrienden'.

(4) MIJN GELOOF, TWIJFELS EN ZEKERHEDEN......

   Augustus 2010. 

Terwijl ik geniet van een vakantie in eigen land en genoeg tijd heb om eens rustig na te denken, heb ik ineens behoefte om eens uiteen te zetten hoe ik de laatste jaren mijn geloof en de relatie tot het instituut kerk, beleef. Met name de Rooms Katholieke kerk. Een kerk die de laatste tijd onder vuur ligt, twijfels zaait bij het nog spaarzame aantal kerkbezoekers en mensen van hun geloof laat vallen.
Over de oorsprong en het nut van religies wil ik het in deze blog niet hebben. Er wordt al zoveel over geschreven en ik wil niet dat het -voor mij persoonlijke verhaal- opgaat in de talloze blogs die hier al aan gewijd zijn. Ook wil ik allerminst een religie in een kwaad daglicht zetten, aanvallen of afraden.
Vlak na mijn geboorte werd ik Rooms Katholiek gedoopt, een keuze welke mijn ouders voor mij maakten. Ons gezin was niet streng belijdend maar er werd wel met enige regelmatig naar de kerk gegaan. Ik was degene die later het meest praktizerend was in het geloof. De regels volgens het Vaticaan nam ik klakkeloos aan en ik was ervan overtuigd dat het Katholieke geloof het enige juiste was, zoals God het bedoelde. Inmiddels ben ik op een punt beland dat ik van mening ben dat God geen enkele religie zal verkiezen boven een andere. Alle religies bevatten veel wijsheid, dat staat voor mij buiten kijf. Het H. Evangelie heeft –al zou het verzonnen zijn- een grote opvoedkundige waarde. De Tien Geboden zouden het Wetboek -en zo ook de mazen in de wet- kunnen vervangen. God is het Al, het middelpunt van Al wat is, maar God is ook Godin. Voor mij is God noch man noch vrouw.

Maria,

Reeds op jonge leeftijd zocht ik in moeilijke tijden mijn toevlucht tot de Moeder Maria. In Protestante kringen speelt Maria niet meer dan een bijrol. In mijn beleving was bidden tot de Heer “not done”. Ik vergeleek het met ons vorstenhuis, wanneer je met de koningin wil spreken dan moet je dat ook via de RVD doen. Maria was in mijn ogen de voorspreekster tot God. Maria stond dichter bij de mensen en alles wat je bij haar neerlegt brengt zij bij God. In 1997 vroeg een vriend aan me of ik mee naar een noveen wilde gaan. Negen avonden op rij naar de kerk. In de kerk werd een Lourdesgrot nagebootst en na iedere Eucharistieviering werd er in processie naar de grot gegaan. Tijdens de processie werd het “te Lourdes op de bergen” gezongen. De noveen begon in de week van 11 februari, de dag waarop Maria in 1858 voor het eerst aan Bernadette verscheen. Ik zei hem dat ik wel een paar keer zou komen, maar wegens tijdgebrek niet alle dagen aanwezig zou zijn.

  In het weekend voorafgaande werd mijn moeder plotseling ernstig ziek, ze werd op Zondag 9 februari met de ambulance opgehaald en ’s avonds werd er middels een MRI-scan een grote hersentumor geconstateerd. Op dat moment stortte mijn wereld in, we waren immers in blijde verwachting van onze dochter Jill. Al vanaf mijn vijftiende was ik obsessievelijk bezorgd om het welzijn van mijn vader omdat deze op zijn negenenveertigste hartpatiënt werd. En opeens zou het zomaar kunnen zijn dat mijn moeder de geboorte van onze kleine niet mee zou maken. Toen ik thuiskwam pakte ik het Mariabeeld van de kast en zette het op de tafel , ik bad en smeekte Maria om genezing. Ik beloofde dat ik bij herstel van mijn moeder Haar in Lourdes zou komen bedanken. De vriend die mij meevroeg naar de Noveen had dit ook al eens aan Maria beloofd toen hij in een uitzichtloze situatie verkeerde, en werd op deze manier ook uit zijn peniebele situatie gered. Mijn smeekbede op die Zondagavond moet zo intens zijn geweest dat de overburen kwamen vragen wat er aan de hand was. Op maandag begon de Noveen en je begrijpt wel dat ik nu geen tijdgebrek meer had. Ik maakte tijd! Ik sloot mijn zaak dagelijks om 17.50 uur, ik haalde vervolgens mijn vader op om naar het bezoekuur in het ziekenhuis te gaan en zat vervolgens steeds om 19.00 uur in de Gregoriuskerk in Brunssum. De Marialiederen zong ik uit volle borst mee en ik hoopte vurig dat Maria me zou verhoren. Op de negende en tevens laatste dag –ik stond voor de grot- kreeg ik een speciaal gevoel. Ik voelde de aanwezigheid van Moeder Maria zo sterk dat ik er geen moment aan twijfelde dat de gedachten in mijn hoofd de ware woorden waren die Zij me vertelde. Zij vertelde me dat het goed zou komen en ik ging voldaan naar huis toe. Wanneer iemand, in de dagen die volgde, aan me vroeg hoe het met mijn moeder ging, gaf ik hen antwoord dat het zeker goed zou komen. In die tijd durfde ik niet te zeggen hoe ik aan die wetenschap kwam en vertelde dat medische onderzoeken dat hadden uitgewezen , maar er waren nog geen resultaten bekend. Op 6 maart volgde de operatie van een goedaardige tumor waarna mijn moeders herstel kon beginnen. De vreugde rond de te verwachtte baby keerde terug en op 4 augustus 1997 werd onze Jill kerngezond geboren.
Ik had een belofte gedaan, ik zou de Moeder in Lourdes komen bedanken.

Lourdes, 

In mei 1998 gingen we naar Lourdes. De belofte die ik gedaan had kwam ik na. Ik ergerde me vaak aan de mensen die steeds negatief stonden tegenover de kerk maar wel een kaars in Wittem gingen aansteken voor het verkrijgen van materiële zaken of voor het slagen van een examen. Ik vroeg hen dan wel eens of ze ook terug gingen om een kaars uit dankbaarheid aan te steken. Meestal kreeg ik dan het antwoord:’ja, dat zou ik eigenlijk wel moeten doen maar…….’. (‘maar’ is meestal het eerste woordje van een slechte smoes)
De vijf dagen in Lourdes hadden me meer geleerd dan al mijn levensjaren die er aan vooraf gingen. In Lourdes genezen mensen, dat gebeurt daar dagelijks. Ik bedoel hiermee niet de krukken of de rolstoelen die ineens geen dienst meer doen maar mensen genezen in geestelijke zin. Natuurlijk barst het er van de winkels waarin er geen één van de ander verschilt. Overal kun je beeldjes, waterkannetjes, rozenkransen, kaarsen etc. kopen. Maar wanneer je bedenkt dat er in Lourdes tijdens het seizoen (tussen Pasen en Allerzielen) dagelijks 45.000 pelgrims aanwezig zijn dan is deze commerce niet meer dan het voldoen aan de vraag van de pelgrims. Wanneer men een berg moest beklimmen om een winkel te vinden werd er ook geknotterd, toch……. Ons ontbijt, lunch en avondeten nuttigden we die dagen samen met twee oudere dames (nonnen in ruste). Ik herinnerde me de keer dat ik aan één van hen vroeg of zij er nooit een moment aan twijfelde dat het wonder, de verschijning van Maria aan Bernadette, in 1858 werkelijk gebeurd is. Het antwoord van een van hen was dat het wonder van Lourdes elke dag gebeurt. Elke dag staan vrijwilligers met hulpbehoevenden in een rij om door de grot te gaan of mee te gaan in de processie “des malades”. Brandende zon of stromende regen maakt hen niets uit. Jongeren helpen ouderen met het uitstappen uit een bus of staan hun zitplaats af aan degene die het harder nodig hebben dan zij. Iedere dag wemelt het er van de lieve mensen die niets anders doen dan dienstbaar zijn voor een ander. Negativisten zeggen vaak dat je er veel ellende ziet maar dat is mijn inziens niet waar. Ik zag er alleen maar blije mensen. Mensen die zo zwaar ziek of gehandicapt zijn dat ze nog geen tien procent lichaamscapaciteit hebben van hetgeen wij hebben. Maar wat waren deze mensen blij wanneer ze vanuit hun rolstoel of rolbed de natte steen van de grot konden aanraken, ze straalden. Als je dat goed bekijkt dan genees je. Dan realiseer je dat je met een gezond lichaam niet moet klagen over een druilerige dag of een tegenvallende blauwe brief.  Ik herinner me de dag dat Ingrid een reisje met de bus door de Pyreneeën maakte, ik ging niet mee vanwege mijn hoogtevrees en koos deze dag uit om met een rozenkrans op een bank voor de grot te gaan zitten. Gekleed in een té warm overhemd zat ik die dag daar in de brandende zon, waar te nemen hoeveel mensen daar zielsgelukkig werden door de sterke, voelbare aanwezigheid van de Onbevlekte Ontvangenis. Toen ik eenmaal thuis de krant opensloeg was het eerste bericht: 'Man 66 met kapot bierblik in gezicht gesneden en beroofd'.

Heerlen, In de Geleenstraat werd gisterenmiddag een 66 jarige man .................enz. De eerste gedachte die in me opkwam was: Ik ben vijf dagen in de Hemel geweest, nu ben ik weer terug in de hel. Dat Lourdes Heilig (lees: he-lig, helend) is, staat voor mij vast, het is één van mijn zekerheden.
In de jaren die volgden was ik belijdend Katholiek, ik sloeg (bijna) geen weekend over in mijn kerkbezoek, zelfs op vakantie zocht ik de Kerk op. Ik dacht vaak na over mijn “perfecte” leven en was bang dat God de stekker uit dit Hemelse bestaan zou trekken

Angst,

Tijdens mijn wandelingen door het Limburgs landschap zie ik dat angst ook steeds een belangrijke drijfveer was in het “boerenbestaan”. Lopend door de velden en tussen de akkers kom je heel wat kapelletjes en wegkruisen tegen. De mens van destijds was bang om het voortbestaan van hun welzijn. Boeren werden vaak geteisterd door ziektes onder het vee, droogte, of het verwoesten van hun gewassen door noodweer. Men zegt wel eens: 'angst is een slechte raadgever', maar angst heeft wel veel mensen naar de kerk doen gaan. Angst voor de duivel? Tijdens oorlog of de dreiging ervan zitten de kerken overvol. Om mensen angst in te boezemen werd goed en slecht, hemel en hel en een straffende God uitgevonden. God oordeelt niet mijn inziens, je mag alles zelf ervaren. Doordat we allen met elkaar zijn verbonden zal je alles ervaren wat je een ander hebt laten ervaren. Er zijn nog een handvol religies die misbruik maken van de angsten van hun volgelingen en prediken een niet vergevingsgezinde en oordelende God. Zolang mensen denken dat God net is als de mens -genadeloos, rancuneus, egoïstisch en wraakzuchtig-  zolang zullen ze in de hel blijven geloven en in een God die hen daar heen stuurt. Maar aangezien ik in het begin van deze uiteenzetting heb beloofd geen religie aan te zullen vallen laat ik nog een beetje aan de fantasie van de lezer over.

Mijn twijfels,

In mijn spirituele zoektocht, -ook mij is niets menselijks vreemd- snuffelde ik rond bij het Boeddhisme, voerde ik gesprekken met protestanten en gereformeerden. Rond onze zaak in Treebeek wonen mensen van alle gezindten. Treebeek is in Nederland de kleinste dorpsgemeenschap met de grootste verscheidenheid wat geloofsbeleving betreft. Al deze gelovigen –de Katholieken uitgezonderd- hebben vaak een voorganger die gehuwd is. Het celibaat vind ik ook het meest verwerpelijke binnen de Roomse kerk. Zowel de Katholieken als de Protestanten hanteren dezelfde Bijbel en het enige wat er over het huwelijk in de Bijbel staat is een brief van de apostel Paulus aan de Korintiërs dat het beter is om niet gehuwd te zijn, maar dat je mag trouwen wanneer je niet zonder partner kunt. Je kunt het vergelijken met de vroegere schooljuffen die niet trouwden omdat ze op die manier alle energie aan de school konden besteden. Het seksuele misbruik op de internaten wil ik allerminst toekennen aan het celibaat, procentueel gebeurt er meer binnen de gezinnen dan in de Roomse internaten. Maar toch vind ik het celibaat verwerpelijk, ik denk niet dat God bedoeld heeft dat een man het een leven lang zonder vrouw moet stellen of andersom. Ik weiger te geloven dat God het orgasme alleen voor zondaars heeft uitgevonden.  Evenmin denk ik dat God heeft bedoeld dat de Kerk door mannen wordt geregeerd. De mannenwereld binnen zowel de RK-kerk, het Jodendom en de Islam vindt zijn oorsprong in de eeuwenoude machtsstrijd tussen de twee geslachten waardoor religies zijn ontstaan. (mijn inziens)
Na het lezen van Neal Donald Walsch’ gesprekken met God kreeg ik bevestigingen van mijn gedachtegang. De wonderbaarlijke manier waarop God zich presenteert aan Walsch, wie twijfelt mag het zeggen, brengt veel nieuwe inzichten. Volgens God zijn de tien geboden beloftes en is seksualiteit iets wat gevierd moet worden en zonder schaamte mag worden beleefd. Ik kan me voorstellen dat het uitkomen van het eerste boek: ’ Een Ongewoon Gesprek Met God’ veel stof heeft doen opwaaien en tegen het zere been was van de religies die hel en verdoemenis predikten in hun bangmakerij. Veel mensen krijgen nu eenmaal graag hapklare leefregels voorgeschoteld waardoor ze niet hoeven na te denken, niet zelfscheppend hoeven te zijn en waardoor ze na hun aardse leven naar de hemel mogen. De hel is er voor degene die de regels niet naleeft, ofwel het wetboek:” De Tien Geboden”. Volgens de gesprekken tussen God en N.D. Walsch bestaat de hel niet. Volgens de leer van Boeddha creëer je karma in meerdere levens. De wet van oorzaak en gevolg maakt hetgeen je te voortduren krijgt in volgende levens. Mijn visie is dat alles één is en wat je een ander aandoet, jij jezelf aandoet. Ik zag eens een gesprek met een vrouw die een BDE had gehad die beweerde dat alles wat je een ander had aangedaan, positief of negatief, je jezelf aandeed. Bij de overgang van dit aardse leven naar het hemelse merkte ze dit heel duidelijk. Zelfs degene die je ziet als je vijand is met jou verbonden, of je het nu leuk vindt of niet. Alles is één!
Maar wat doe je als de keuze van je ouders destijds niet helemaal overeenkomt met jouw denkbeelden? Laat jij je opnieuw dopen en ga je naar een andere kerk? Ga je niet meer naar een kerk en schep je een band met God in je eigen kamertje? Mediteer je terwijl je wierrook brandt?

De keuze,

Ik denk niet dat er één religie is die door God voorbestemd is om die ene ware te zijn die Hij bedoeld heeft. Ik ben ervan overtuigd dat het geloof mensen sterker maakt om tegenslagen te kunnen dragen. Elke religie heeft zijn wijsheden maar ook zijn stommiteiten. Alles valt of staat door de manier waarop je interpreteert hetgeen dat je in de Bijbel leest. God, of Allah wil niet dat dieren geofferd worden voor Hem en een bizarre dood sterven. God, of Allah keurt het niet goed dat vrouwen gediscrimineerd worden binnen de kerk. Allah wil niet dat vrouwen geen genot ervaren tijdens seks en dwingt niemand tot besnijdenis zodat alleen mannen dat mogen ervaren. God, Allah of Jaweh is rechtvaardig en discrimineert niet. “Uw wil geschiedde” is complete onzin, want God heeft ons een eigen wil gegeven. En zonder oordelen mogen wij mensen zelfscheppend zijn. Goed en slecht is voor ieder mens en op ieder werelddeel verschillend en we krijgen ooit de kans om daar zelf over te oordelen, tijdens of na dit leven. De Hemel bestaat, de hel niet en zeker niet het voorgeborchte waarin ongedoopte baby’s destijds in terecht kwamen. Het waren niets meer dan “tools” die de Kerk gebruikte om mensen te laten gehoorzamen.

Reïncarnatie,

Ik geloof in reïncarnatie, de ziel die eeuwig is. De ziel die mag blijven ervaren wat zij wil ervaren en zal ervaren waarvoor ze gekozen heeft. Veel religies ontkennen reïncarnatie, logisch, want stel je voor dat men zou gaan denken meerdere kansen te krijgen, dan zou bijna niemand meer gehoorzamen. Voor een exacte uiteenzetting over dit thema wil ik verwijzen naar: “het derde gesprek met God” Neal Donald Walsch”, overigens deel 1 en 2 zijn ook echte aanraders. De boeken van Walsch bevestigden mij hetgeen ik al vermoedde (lees: al wist!). Klinkt arrogant maar wij weten alles al wat meesters ons onderwijzen, wij zijn immers al vele levens hier op de aarde. Het enige wat meesters doen is ons laten herinneren wat wij al wisten. Wanneer je echt weet wat God voor ons in petto heeft zal je je geweten minder pijnigen, je minder vaak schuldig voelen en gaan beseffen dat we allemaal tot grootse daden in staat zijn. Dan zouden we niet rouwen om de doden maar vieren waar zij nu zijn. Dan zou er minder taboe rusten op seksualiteit en zouden we het intenser beleven dan slechts een genot in de laagste chakra. We zouden de dood niet vrezen maar beseffen dat we slechts van vorm veranderen, omdat we altijd zullen Zijn, altijd waren omdat alles wat wij tijd noemen, niet bestaat maar slechts één eeuwig moment is. Voor velen is het vaak moeilijk te vatten wanneer ik zeg dat tijd niet bestaat, dat tijd slechts een illusie is en dat alles op één moment gebeurt. Laatst reageerde ik op een ” oneliner” met het ”niet bestaan van tijd”. Vervolgens typte ik de zin: “de tijd zal het leren” er achteraan. Deze tegenstrijdigheid werd niet begrepen. Hierover is al veel geschreven en het lijkt me onnodig om schrijvers te gaan citeren maar in begrijpelijke taal en heel kort komt het hier op neer: Tijd bestaat niet, het verleden, het heden en de toekomst zijn maar één moment. Helderzienden kunnen gedeeltelijk in de toekomst kijken, omdat de toekomst al gebeurd is, al bestaat. Een definitief verloop van iemands leven kan volgens mij geen voorspeller geven.  God geeft ons een denkbeeldig tijdsgevoel, een horizontale tijdsbalk die verdeeld is in jaren, maanden, etmalen uren, minuten en seconden. Het doel van deze horizontale tijdsbalk is om te kunnen ervaren, om keuzes te kunnen herzien. Als je weet dat je gaat vallen kom je liever niet uit die stoel en blijf je zitten, maar door te vallen weet je dat je de volgende keer beter uit moet kijken waar je loopt. Genoeg hierover want ik betrap me erop dat er teveel Walsch geschreven wordt in deze alinea.

Mijn zekerheden, 

Wanneer je al het bovenstaande leest zou je zeggen dat ik de Rooms Katholieke Kerk de rug toe keer, maar dit is niet waar. Ik, en velen met mij, evolueren in een sneller tempo dan men in voorgaande eeuwen heeft gedaan. God heeft al meerdere meesters naar de aarde gezonden, denk bijv. maar eens aan Boeddha en Jezus. Of aan Einstein!. Het geloof heeft iets sterkers. Het verbindt mensen, dat doet elke religie, immers het woord ‘religie’ betekent ook her-verbinden. De bedoeling van her-verbinden is om onze ervaring dat we allen individuen zijn die los van elkaar en God gekoppeld zijn, weer terug te brengen naar de oorspronkelijke vorm: alles is één. Je hebt vast wel eens in een kerk gehoord: “opdat we allen één mogen zijn”. Dat religies het doel voorbij streven blijkt uit de geschiedenis, maar ook uit het nú, dat religies elkaar bestrijden. Nogmaals , er is mijn inziens geen religie door God uitverkoren, een Godsdienst is noch goed, noch slecht. Dus waarom zou ik switchen, alsof ik met de afstandsbediening naar een andere zender “ zap”. De kracht van het gezamenlijke trekt mij aan, dat deed ook het bezoek aan Lourdes met me. Wanneer een grote groep bidt voor een zelfde intentie dan is het de kracht van het gezamenlijk bewustzijn die situaties verandert. Of God beter luistert naar een grote groep of dat het de energie van de groep is? Mijn intuïtie zegt het laatste. Ik blijf erbij dat ik het kerkbezoek een heerlijk meditatief moment vind en tegenstrijdigheden, ach….zonder tegenstrijdigheden bestaat NIETS. Het één kan niet zijn zonder het ander zijn. Zo kan licht niet zijn wanneer donker niet zou bestaan en andersom.

Tot slot,

Ieder beleeft zijn geloof op zijn eigen manier, met zijn eigen twijfels en zekerheden. Mensen die niet twijfelen en alles al weten, dat zijn de verlichtten. Zij zijn beslist niet meer (zichtbaar) onder ons. De reden dat wij hier zijn –oftewel, deze vorm aannemen- is om te ervaren en te herinneren wat we in vorige levens al hebben geleerd en wat onze ziel al weet. In deze vorm wordt ons slechts een tipje van de sluier van het grote mysterie opgetild, dus discussiëren heeft geen zin. Vrijheid van meningsuiting en van Geloof is een groot recht, er zijn landen waar dit wel anders is. Mijn inspiratiebronnen voor het schrijven van deze blog waren Neal Donals Walsch, Paolo Coelho en mijn eigen ervaringen. De reden waarom ik dit opgeschreven heb en publiceer is omdat ik graag deel met mijn lezers.

Tot allerslotst,

Wil ik afsluiten met een citaat waarmee Paolo Coelho zijn boeken meestal begint:

Maria, onbevlekt ontvangen, bid voor ons die onze toevlucht tot U zoeken.
Amen 

(3) GELOOF IN JEZELF!

Op 24 augustus jl. publiceerde ik deze blog op mijn Hyves-profiel. Door mijn toenemende interesse in TenPages.com en de aankoop van aandelen in manuscripten vond ik het tijd worden om deze blog aan een breder publiek te tonen. Voor degene die nog te vaak twijfelt aan zichzelf of aan de kwaliteit van zijn/haar werk:......Doe er je voordeel mee!


Passie en Piemelbloemen.

Als je niet in jezelf gelooft, hoe wil je dan een ander zo ver krijgen om in jou te geloven. Tot het schrijven van deze blog werd ik gemotiveerd door het schrijversplatform “TenPages.com”. Voor degene die TenPages niet kent leg ik het beknopt uit. TenPages.com is een online platform waarop talentvolle schrijvers vanaf de eerste pagina’s ontdekt en gesteund kunnen worden door aandeelhouders. Het uiteindelijke doel is dat een gerenommeerde uitgeverij hun manuscript uitgeeft. Vanaf de dag dat de schrijver minimaal tien bladzijden van zijn of haar manuscript publiceert, breekt er een periode aan van vier maanden waarin het “boek in wording” tweeduizend aandelen van vijf euro aan minstens honderd aandeelhouders verkoopt. Een aandeelhouder mag maximaal tweehonderd aandelen kopen.


Ik was al lid van TenPages vanaf het prille begin maar schonk er geen aandacht aan, ik zag toentertijd immers nog geen manuscript groeien naar tweeduizend aandelen. 
Een paar weken geleden kreeg ik een flyer in de vorm van een boekenlegger in handen. Nu is dit niet zo speciaal zoiets gebeurt vaker maar er stond iets op over een boek met de titel:'Passie en Piemelbloemen'. Een titel die lonkt naar een "hier-wil-ik-meer-van-weten-moment". Een boek dat nog niet op de markt was maar waarvan het manuscript op TenPages te lezen was, althans negenentwintig bladzijden ervan. Ik las het manuscript van de humoristische roman en twijfelde er geen minuut aan dat dit boek er zou gaan komen. Niet alleen de gelezen tekst in het manuscript nam die twijfel bij me weg maar ook de inzet van de schrijfsters, de energie die zij in PR staken voor hun werk en bovenal: Ze bezitten er zelf ook voldoende aandelen in. Nu zul je zeggen: ‘ja, dat is een kwestie van geld, dat heb je of heb je niet’, en dat klopt ook enerzijds maar je kunt toch niet ontkennen dat een investeerder een bewijs wil zien van je eigen geloof. Ik kocht wat aandelen in passie en piemelbloemen en ook een weinig in andere manuscripten. Vanaf het moment dat ik wat aandeeltjes heb krijg ik steeds vaker verzoekjes van schrijvers om ook eens naar hun manuscript te kijken. Ik klik dan ook direct naar hun product en zie vaak dat er nog geen tientje door de schrijver zelf is geïnvesteerd. Ik stuur dan een beleefd mailtje naar hen met de vraag of ze er zelf wel in geloven.
De twee “passie en piemeldames” ( Ilse en Sylvia) twijfelden niet aan het feit dat het boek er gaat komen en vanavond (het moment waarop ik deze blog schrijf is:23 augustus 2011 om 20.35 uur) werd hun droom werkelijkheid: het boek wordt uitgegeven!!!.


Zo zie je maar weer dat je jouw eigen enthousiasme overbrengt op anderen in alles wat je doet. Bij het tegenovergestelde is dat helaas ook zo, het zijn de universele wetten van aantrekken en afstoten. Ook ik kon –zoals nog meer dan 200 aandeelhouders- de verleiding niet weerstaan om in deze “flow” mee te gaan en ik heb er allerminst spijt van want ik vertrouw erop dat ik mee zal liften op het succes van deze bestseller.

Medio 2012 zal Passie en Piemelbloemen in de winkel verkrijgbaar zijn, dus wat mag er volgende zomer niet in jouw koffer ontbreken?.................... 

(2) Succesvol zijn en Spiritueel leven.

In mijn tweede blog op blogspot wil ik iets meer laten zien wie ik ben en wat mij bezighoudt. Hierdoor kun je als lezer een beeld vormen van hetgeen je in de nabije toekomst kunt verwachten in mijn manuscript. Over een aantal maanden publiceer ik het begin van mijn boek op TenPages.com. Kernwoorden van dit werk zullen zijn: bedrijfsfilosofie; zakelijke adviezen; de valkuilen van te jong en onervaren ondernemen en een gezonde dosis spiritualiteit. En nu...........snel naar de blog! 

SUCCESVOL ZIJN EN SPIRITUEEL LEVEN

 In deze blog wil ik afrekenen met bekrompen gedachtes dat een spiritueel leven niet samen kan gaan met een succesvol leven. Ik weiger te geloven dat "onthechting" betekent dat je afstand moet doen van aardse geneugten. In veel "spirituele" kringen zijn de armen de helden en de rijken de schurken. Zoals bijvoorbeeld in de bekende kerstfilm: 'a christmas carol’.

Waarom niet de berg willen worden en liever wegslinken tot een korreltje zand?

Volgens mijn banksaldo ben ik niet rijk, althans, niet rijk genoeg voor een vermelding in de Quote. De echte rijkdom zit hem mijn inziens ook niet in een gevulde bankrekening en een leeggeroofde ziel. Wie ben ik dan wel?
Ik ben financieel onafhankelijk en heb geen seconde spijt van de keuzes die ik al op jonge leeftijd maakte. Ik werk gepassioneerd binnen mijn eigen bedrijf en ben allerminst een klager. De keuzes die ik maakte en de doelen die ik mezelf stelde hebben niets te maken met het milieu waarin ik opgroeide. Mijn vader werkte zijn hele leven in het systeem van uitbuiting en ondergewaardeerd zijn. Mijn moeder was huisvrouw en bood mij en de andere gezinsleden een “warm” nest.. Het ondernemerschap werd mij niet met de paplepel ingegeven. Integendeel:  Dat heb ik met vallen en opstaan moeten leren. Wel wist ik in mijn pubertijd reeds wat ik perse niet wilde: 'het leven van een ondergewaardeerde arbeider'. Veel mensen klagen over hun situatie maar nemen geen stappen om er ook maar iets aan te veranderen. Vaak zet iemand de eerste stap, maar uit angst zetten ze niet die tweede stap, en geven externe factoren de schuld voor hun falen. Ze beseffen niet dat ze in een leugen leven. De leugen dat ze er zelf niets aan kunnen doen om hun dromen te verwezenlijken.
In het "spirituele" zijn veel excuses te vinden voor het mislukken in dit leven.  Mensen die zelfs denken dat hun benarde situatie  “karmisch”  bepaald is geef ik graag een verwijsbrief voor de dichts bijzijnde psychiater. Maar al te vaak wordt de term "onthechting" gebruikt door mensen die alles kwijt zijn geraakt. Ook de "spirituele" term "leven in het NU" wordt vaak gebruikt door mensen die niet over de toekomst willen of durven na te denken.
Voor mij betekent "onthechting" dat ik mag genieten van aardse zaken, maar dat ik mijn levensgeluk er niet door laat bepalen. Leven in het NU betekent voor mij dat ik het moment waarin ik BEN, intens waarneem. Onlangs vergat ik weer eens het moment NU te beleven. Aan het begin van een NLP-training beginnen we normaliter met een zeven minuten durende meditatie. Doorgaans kan ik hier intens van genieten omdat ik dan de beslommeringen van de dag kan loslaten en mijn hoofd kan leegmaken om de kennis die we delen te absorberen als een droge woestijn die een druppel water in zich opneemt.
Echter deze ochtend merkte ik de meditatie pas op toen deze afgelopen was.
Wanneer je op een mooie zomerochtend besluit naar jouw werk te wandelen in plaats van de auto te nemen, geniet dan van de wandeling en denk nog even niet aan hetgeen je op je werk te wachten staat maar neem het moment “NU” even helemaal over je longen. 
Gebruik "spiritualiteit" niet als een masker om het angstige kind in jezelf te beschermen. Het is slechts faalangst omdat je bang bent dat het pad te moeilijk is om te bewandelen. Er is maar één iets wat een droom onmogelijk maakt: 'de angst om te falen'. (Paulo Coelho)

Ben niet te streng voor jezelf in de veronderstelling dat dit iets met "spiritualiteit" te maken heeft. Laat je niet wijsmaken dat je niet jouw dromen mag najagen, dat je geen topprestaties mag leveren om een uitstekend leven te leiden. De mensen die hun leven laten leiden door de stand van de sterren zoeken naar excuses om verantwoordelijkheden uit de weg te gaan. Ik trek astrologie allerminst in twijfel, er wordt al duizenden jaren met succes gebruik van gemaakt, maar wanneer jij jouw leven er door laat beheersen speel je de rol van slachtoffer wanneer het leven je niet biedt wat je ervan verwacht.
Al wordt het script van jouw leven niet door jou zelf geschreven, jij bent zelf de regisseur!
Gedisciplineerd en hard werken om je doelen te bereiken wordt door "spirituelen" dikwijls gezien als iets wat ongezond en spiritueel onverantwoord is. Belangrijk is dat jij de balans vindt in werk en spiritualiteit. Iemand die té spiritueel is, is net zo extreem als een workaholic. Extremisme is nooit goed!
Een gezonde geest die in een gezond lichaam huist besteedt evenveel tijd aan spiritualiteit als aan werk. Maak tijd om te werken maar ook om te rusten. Maak tijd om te mediteren maar ook om te slapen. Maak tijd voor het onderhouden van vriendschappen maar ook voor je gezin. Zie het als de spaken van een wiel, wanneer ze allemaal exact even lang zijn draait het wiel het best....omdat het in balans is.
Wanneer een boer in de lente zijn akkers niet zou bewerken en ze niet zou inzaaien dan groeide er niets anders op dan onkruid. Wanneer deze boer zijn dagen zou vullen met mediteren en bidden voor betere tijden dan had hij binnen de kortste tijd geen boerderij meer. Over onthechten gesproken! Wanneer zaken doen en een eigen bedrijf opzetten jouw passie is waarom zou je dan een spirituele kunstenaar worden of iets anders. Je doet immers hetzelfde: 'je gedachten omzetten in een mooi kunstwerk waarvan je de wereld laat meegenieten'. Geloof me, het is juist heel spiritueel om je talenten en je krachten te besteden aan een doel. De "praters" leggen het uiteindelijk af tegen de "doeners". Immers: 'praatjes vullen geen gaatjes'. Dit spreekwoord hoorden we vaak genoeg in onze kinderjaren, maar wel een waarheid in al zijn eenvoud.

Namasté