(21)We laten de piep nooit afgaan!

Op vrijdag 23 maart 2012 werd ik geínspireerd door Paul de Leeuw om dit blogartikel te schrijven. De titel van dit stuk komt uit zijn theatershow "poephoofd"  welke ik door een plezierige samenloop van omstandigheden heb mogen aanschouwen. Het was januari, ik sprak met een klant over het theater en het gegeven dat we het te weinig bezoeken. Zij vertelde me dat ze kaarten had voor de theatershow van Paul de Leeuw maar dat de drieëntwintigste maart ook de uitgetelde datum was. Ik sprak met haar af dat ik "stand-by" wilde zijn en dat ze dat zelfs een dag van tevoren mocht beslissen of ze zelf wilde gaan. Op dinsdag besloot ze om de kaarten aan ons te verkopen.
Paul de Leeuw.....poephoofd....wat mag ik ervan verwachten? Ik heb het beloofd maar.....heb eigenlijk helemaal geen zin. Ingrid ook niet echt. Nou, laten we toch maar gaan. Meestal wordt het dan wel leuk.

Donderdagavond 22 maart.
De donderdagavond is voor Rodger en mij altijd een mannenavond.  Meestal kijken we gezellig naar TV en drinken samen koffie. Bedtijd is dan ook iets later dan normaal. Vandaag stel ik hem voor om naar de zaak te gaan om zijn haar te knippen. Het antwoord weet ik natuurlijk al, het liefst laat hij iedere week zijn haar knippen. Maar zoals de schoenmaker op de slechtste schoenen loopt, zo weinig knip ik mijn eigen familie.                                                                                                                                                   We wandelen samen naar de zaak en ik vertel hem -zoals ik bijna iedere dag doe- hoeveel ik van hem houd. We beloven elkaar dat we iedere onenigheid zullen bijleggen en dat we nooit boos blijven, wat er ook gebeurt. Hij bevestigt. Ik vraag hem of we ook na een fikse ruzie weer vrede sluiten en vrienden zullen blijven en weer antwoordt hij "ja". Ik sla mijn arm om zijn tengere schoudertjes en ervaar hoe gelukkig ik met hem ben en hoe lief ik hem vind. Samen lopen we naar de zaak waar ik hem vervolgens zijn kapseltje maak zoals hij dat graag wil.

Vrijdagmiddag 23 maart.
Rodger moet om 17.00 uur naar toneelepetitie dus eten we wat eerder op de zaak. Op het moment dat ik hem naar binnen roep gebeurt er iets dat mij heel erg boos maakt. Zonder in detail te treden kan ik je zeggen dat ik woest was en hem een fors pak op zijn broek gaf. Ik, die steeds verkondig dat het slaan van een kind "onmacht" is. Mijn woede maakt op dat moment iemand van mij die ik niet zijn wil. Ik hou een rotgevoel over en denk aan het busongeluk van bijna twee weken geleden waarbij tweeëntwintig kinderen omkwamen. Zoveel ouders die hun kinderen voorgoed moeten missen en ik word ergens zo boos over waardoor ik dat tengere "poppetje" een paar ferme klappen op zijn achterwerk geef.

In het theater.
Na amper vijf minuten hadden we al geen spijt van de kaarten die ik had overgenomen. We zaten lekker sterrang voor weinig geld en Paul de Leeuw kreeg keer op keer de zaal plat van het lachen. Zijn relatie met zijn man en zijn geadopteerde zonen liepen als een rode draad door de voorstelling.
Pauls' jongste zoontje werd met zesentwintig weken geboren en kwam als "specialneedbaby" in de couveuse. Met tweeëndertig weken mocht het kindje het ziekenhuis verlaten en na een controle in een gespecialiseerd oogziekenhuis mocht het mee naar Nederland. Wel moest de baby elke drie uur medicijnen toegediend krijgen, daarvoor moest de wekker gezet worden. Een apneu-kastje zorgde ervoor dat er een piep afging wanneer de ademhaling langer dan zeven seconden stopte. Alvorens naar Nederland te reizen bleven vader en zoontje nog een nacht in het hotel. Opeens schrok Paul wakker van de piep, de piep ging af! Het aanhoudende piepsignaal dat wij associëren met een einde van een leven stopte niet. De baby ademde gewoon maar paniek vanwege een aanhoudende piep.........
Electroden: check! Apneu-kastje: check! Maar de piep gaat af en dat betekent dat.................... de wekker uitgezet moest worden. Dolgelukkig omdat de piep niets te maken had met de gezondheid van de prematuur zei Paul: 'we laten de piep niet afgaan he'. Oftewel: We laten het niet toe dat er iets eindigt. Ik vind het schitterend: we laten de piep niet afgaan! Hoe vaak gaat in menselijke relaties de piep wel af, gewoon omdat men niet voornemens is om de piep niet af te laten gaan.
Ik dacht terug aan de donderdagavond en mijn honger naar bevestiging dat ook wij de piep niet af laten gaan Echter ik kende deze uitdrukking toen nog niet. De onenigheid met Rodger en de boosheid van enkele uren geleden priemde in mijn hart. Paul wist me wel te raken. Voordat Rodger naar oma ging logeren had ik moeten vragen: 'zijn we weer vrienden', maar dat had ik niet gedaan....... Het eerste wat ik deed tijdens de rit van Parkstad Theater naar huis was mijn schoonmoeder bellen en vragen naar mijn jongetje. Alsof er niets gebeurd was kwam hij aan de telefoon. Ik deed hem de groeten van Paul de Leeuw en vroeg of we nog vrienden waren....... Zonder aarzelen zei hij "ja" en ik besefte hoe onvoorwaardelijk liefde soms kan zijn. Mijn avond was perfect en ik dacht..................
Wij laten de piep NOOIT afgaan!

(20)Relaties, enkele inzichten.

Op een moment als dit, waarop je de titel van mijn blogpost leest zul je denken: wat weet een kapper nu over relaties? Bijna niets! Het enige wat ik van relaties weet is dat er veel mislukken, oftewel zijn ze van kortere duur dan in het begin de bedoeling was. Laat ik nu toevallig ook nog weten hoe dat meestal komt.........

Relaties mislukken meestal wanneer ze zijn aangegaan om redenen die niet uitgesproken gunstig of bevorderlijk zijn voor de overleving ervan. De meeste mensen beginnen eerder een relatie met een oog op wat ze eruit kunnen halen dan wat ze erin kunnen stoppen. Punt!

Laat deze twee zinnen even tot je doordringen. Terwijl je denkt aan je eigen relatie of aan een relatie van goede bekenden, dan herken je bovenstaande tekst. Je durft er bijna niet aan te denken maar diep in jouw hart weet je dat je bij jouw partner-keuze een ideaal-beeld voor ogen had. Een materiële drang of een beloofd sprookje is de basis voor je relatie, echter worden ze slechts tot gouden handboeien die jouw werkelijke geluk in de weg staan . Het volhouden van een liefdeloos leven  -terwijl iedereen tegen je op kijkt-  is een kwestie van tijd. Ik heb al heel wat "mooie plaatjes" gezien en hoe mooier het leek, hoe slechter begreep ik ooit hun breuk.

Wanneer je zegt dat je "niets" was voordat de ander in je leven verscheen, leg je een te hoge druk op de ander om te zijn wie hij of zij werkelijk niet is. Het schept verwachtingen die -wanneer ze niet worden waargemaakt- alleen maar teleurstellend werken. Laatst hoorde ik een uitspraak van een man die een vrouw ervan wilde overtuigen dat hij de "ware" was. Het luidde als volgt: 'Ik weet zeker dat ik jou heel gelukkig zal maken'. Walgelijk! Wat denkt een man wel als hij denkt iemand gelukkig te maken?...... Neem van mij aan dat niemand een ongelukkige -potentiële toekomstige-  partner gelukkig kan maken door het aangaan van een relatie. Gelukkige mensen kunnen wel hun "gelukkig zijn" samen vieren. Het doel van relaties is niet om een ander te hebben die jou kan vervolmaken. De bedoeling is dat je een ander hebt waarmee je je volmaaktheid kunt delen.

Vaak wordt het woord "alleen" door veel mensen geassocieerd met "eenzaam". Ik herinner me nog de tijd dat ik dat ook deed. Wij denken dat mensen die alleen kerst vieren eenzaam zijn. Iemand die gelukkig alleen is, is al-een. Wanneer je (al) één bent, ben je niet half.
Halve mensen bestaan, echt waar! Nu vinden mijn lezers die "wijsneuskapper" echt te ver gaan. Maar wanneer ik je uitleg hoe dat zit, dan zul je het begrijpen.

We zitten vast in het stadium dat we buiten onszelf geslachtsenergie zoeken in iemand van het andere geslacht. We raken eraan verslaafd omdat we niet de energie van de andere sekse in ons zelf hebben aangeboord. Wanneer mensen zich niet compleet voelen of alleen , zijn ze vergelijkbaar als ronddolende letters "C". Ze zijn naarstig op zoek naar die andere "C" om de circel rond te maken, waardoor ze samen de "O" kunnen vormen. Zij ervaren dit als verliefdheid omdat ze elkaars energie aanvullen. Hun seksuele/liefdes-relatie begint vurig en energie-rijk. Op het moment dat ze geen energie meer aan elkaar kunnen geven of ontlenen en ze losgekoppeld zijn van de bron (moeder aarde), ontstaat er een machtsstrijd. Ze zijn immers twee hoofden op één individu. Wanneer er geen van beiden onderdanig aan de ander is  -zoals vaak bij vroegere generaties  het geval was-  zal de machtsstrijd uitmonden tot woede en haat. Ik denk daarbij aan de generatie van onze ouders en voorheen. In die tijd kenden de meeste relaties een dominante persoon en een volgzame. Omdat de "volgzame" niet tegensprak, waren dit ogenschijnlijk goede huwelijken.


Om van liefde verzekerd te zijn gaan mensen zelfs hun gedrag veranderen of beter gezegd: aanpassen, zodat uiteindelijk twee mensen zichzelf kwijt zullen raken binnen een relatie. Twee mensen beginnen samen aan een relatie, in de hoop dat het geheel groter zal zijn dan toen zij alleen waren. Je moet eerst jezelf als waardevol beschouwen alvorens je een ander als waardevol kunt ervaren. Wat niemand vol kan houden is dat de ander Heiliger is dan jezelf.

Onbegrip is ook vaak debet an het mislukken van relaties. Wanneer partners verschillend zijn ingesteld dan kan er een situatie ontstaan zoals onderstaand voorbeeld. Er zijn drie hoofdgroepen waarin de instelling van mensen wordt weergegeven t.w: de Visueel-, Auditief-, of Kinesthetisch ingestelde mens.
In het kort: Visueel: zien; Auditief: horen; Kinesthetisch: doen, gevoel

Wanneer we ervan uitgaan dat een liefdesrelatie vaak beheerst wordt door verwachtingen van elkaar, is het niet verwonderlijk dat verschillend ingestelde partners zich ook vaak kwijtraken binnen een relatie.Voorbeeld: Een vrouw komt bij een relatie-therapeut op het spreekuur en jammert dat haar man in geen tijden eens gezegd heeft hoeveel hij van haar houdt. De therapeut vraagt of haar man de volgende keer alleen op spreekuur kan komen. Tijdens het gesprek met haar man vertelt deze aan de therapeut dat hij niet meer weet hoe hij zijn vrouw duidelijk moet maken hoeveel hij van haar houdt. Hij zegt: 'Ik breng wekelijks bloemen mee naar huis, breng haar elke zondagmorgen ontbijt op bed en heb laatst een maandloon uitgegeven aan een peperdure ring voor haar. Maar niets, maar dan ook niets waarmee ik mijn liefde voor haar duidelijk kan maken'. De vrouw is echter auditief ingesteld en heeft graag bevestiging door het gesproken woord. De man daarentegen is kinesthetisch ingesteld en getuigt zijn liefde voor haar door daden.

Een veelgehoord uitspraak die een hoog waarheidsgehalte bevat maar beslist geen basis is voor een langdurige relatie vind ik: "elkaars tegenpolen trekken elkaar aan". Het is absoluut interessant om iemand te ontmoeten die totaal anders is dan jij bent. Maar wanneer je een relatie met die "andere" persoon hebt en de endorfine je hersenen weer heeft verlaten, dan zijn die "tegenpolige" karaktertrekken ineens niet leuk meer, erger nog: het stoort steeds meer!

In mijn klantenkring kwam ik een relatie tegen tussen een man die op zijn 26e een dwarslaesie kreeg. In de tijd dat hij in de kliniek "zat" kreeg hij een relatie met een verpleegster die hem in de tijd vlak na zijn ongeluk verpleegde. Het klinkt misschien hard maar een gezonde jonge meid begint niet zomaar een relatie met een invalide man. Het eerste wat in me opkwam dat was: die loopt wel niet zo snel weg. Nadat deze relatie werd beëindigd door de "rolstoeler" wist ik intuïtief hetgeen hij mij ook bevestigde. De vader van het meisje had haar moeder verlaten toen zij nog jong was. Regelmatig zie je bij kinderen waarvan een van de ouders ooit vertrok een soort verlatingsangst. De gedachte dat een invalide man een gezonde vrouw nooit zal verlaten is een illusie. Ook "medelijden" is geen  basis. Het is onmogelijk om een half leven hulpverlener voor jouw wederhelft te zijn.

Enkele citaten.
Wanneer je twijfelt aan de ander twijfel je aan jezelf. Wanneer je denkt dat de ander niet genoeg van je houdt, houd je niet genoeg van jezelf.

Hoe kun je ooit verwachten de gevoelens van een ander te begrijpen en te respecteren als je dat niet met de gevoelens van jezelf kunt.

In mijn omgeving heb ik vaak relaties zien stranden die door relatiebemiddeling tot stand kwamen. Veelal mannen die een relatie kregen met een dame uit het voormalig Oostblok of een arm land. Al deze relaties mislukten omdat zowel de man als de vrouw alleen maar voor ogen hadden welke voordelen deze relatie hen kon bieden. Ook heb ik relaties zien eindigen omdat mensen niet elkaars taal spraken, en daarmee bedoel ik, dat hun liefde niet was opgewassen tegen de verschillen van ingesteldheid. Het meest kan ik me vinden in het achtste inzicht, een inzicht welke parallel loopt met de zienswijze van God. (volgens JD Walsch) Wanneer beide partners een heelheid vormen, hun energieën van beide geslachten hebben geïntegreerd en alleen "al-één"  zijn, dan kunnen ze in een voordurende staat van verliefdheid verkeren.

De bronnen die mij hielpen om mijn ervaringen te verwoorden waren:
De gesprekken met God van  Neal Donald Walsch.----- NLP en Relaties van Paul Liekens ----- De Celestijnse Belofte van James Redfield

Het Leven, mijn leven!