De tijd dat ik walgde van dit zinnetje dateert van enkele jaren geleden..... Ik hou van mij! Walgelijk! Vier woorden die naar mijn mening in spirituele kringen een rechtvaardiging waren voor egoïstisch of verwaand gedrag. Het lag destijds ook aan mezelf en hoe ik me voelde. Ik begon mijn eerste blogartikelen te schrijven en publiceerde ze op Hyves. Binnen "no-time" had ik een legertje "spirituelen" achter me aan. Het waren veelal mensen die graag discussieerden tot het oneindige maar vergaten dat ze elkaars energie parasiteerden.
Van jezelf houden is niets meer dan jezelf respecteren, jezelf waardevol voelen en niet steeds denken dat je voor iets niet goed genoeg bent.
Oh, is het dat, zal je zeggen. Maar bij veel problemen ligt een gebrek aan zelf-liefde ten grondslag. . Onze ouders leerden ons om aan ons zelf te twijfelen en bekritiseerden ons zodat we dit nog steeds doen. Ouders doen dit niet bewust, ze weten niet beter omdat hun ouders dat ook deden zonder beter te weten. De bedoelingen zijn goed maar dragen niets bij aan het ontwikkelen van eigenwaarde. Stel je voor dat een ander evenveel kritiek op jou heeft als jij zelf, je zou het geen week met die persoon uithouden. En toch vinden velen zich te dik, te lelijk, te klein, te lang, te dom of te traag.
Er zijn meer mensen met een laag zelfbeeld dan je zou denken. We kijken naar een ander en denken dat deze een volmaakt bestaan heeft terwijl de ander het moment van volmaaktheid slechts in de toekomst ziet. Net als jij! We nemen ons vaak voor om te genieten als we eindelijk de promotie op ons werk hebben gemaakt, als we eindelijk die geweldige auto kunnen kopen, als we ons huis naar onze zin verbouwd hebben, als we meer geld hebben gespaard et cetera.
Materialisme komt meestal voort uit een minderwaardigheidscomplex. De aanschaf van spullen of een groot huis moet de ander laten zien op welke trede van de maatschappelijke ladder je staat. Een heel leven zijn miljoenen mensen bezig met het vergaren van bezittingen en steeds maar weer wordt het punt van volmaaktheid naar de toekomst geschoven. Steeds ontbreekt er nog iets om echt compleet gelukkig te zijn. Leven in het nu, we hebben er de mond van vol maar we doen het niet. Nee eerst nog dit en daarna nog dat en zo gaat dat een heel leven door. Tot aan het bittere einde.
Al jouw bezittingen hebben slechts waarde zolang je leeft. Als je dood gaat zijn de meeste spullen waardeloos. Je kinderen -als je ze hebt- geven de hele troep mee aan de kringloopwinkel. Lekker, daar heb jij je hele leven voor gewerkt. Een heel leven lang was een maand langer dan het nettosalaris. Jaren achter elkaar had je te weinig tijd om leuke dingen te doen of om te genieten van vrije tijd met je kinderen. De hypotheek was te hoog of de auto paste niet meer bij degene die je wilde zijn.
Het gevoel van 'niet goed genoeg' en het steeds maar willen bewijzen van hetgeen je kunt permitteren wordt misbruikt door slimme ondernemers. Telefoonabonnementen zijn kredieten. Dat vindt bijna niemand erg omdat een verouderd toestel echt niet meer kan. Op menig auto rust een hogere lening dan de werkelijke waarde van het "ding".
Wanneer je jezelf respecteert en houdt van de situatie waarin je je bevindt, dan kun je pas leven in het NU. Dan zie je de volmaaktheid van het moment. Je ouders hadden het beste met je voor maar ze namen je te vaak iets uit handen omdat je nog te klein was of dachten dat je nog niet kundig genoeg was. Te vaak had je het gevoel dat een ander het beter deed waardoor je steeds weer een bewijsdrang voelde. Wees ervan bewust dat een ander jou ziet zoals jij de ander ziet. Men is geneigd de successen van een ander en de onvolmaaktheden van zich zelf te zien.
De grootste criticus van je eigen leven ben jezelf. Ben je gezond en kun je jouw rekeningen betalen, dan is je leven volmaakt en zeg dan met een gerust hart: IK HOU VAN MIJ!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten