Wat is goed en wat is slecht.
Vanaf de tijd dat wij kinderen hebben brengen wij onze vakanties op de camping in de buurt door. Dit vanwege praktische redenen en omdat wij onze zaak geen drie weken onbemand willen laten. Onze klanten willen ons troosten met het feit dat we onze vakantie in eigen land vieren terwijl we geen troost nodig hebben. Het is onze keuze! Hun troost klinkt dan als volgt: ‘ach ja, als je maar goed weer hebt dan amuseren de kinderen zich ook’. Wat zij niet weten is iets dat wij wel weten en ik onlangs bij Jan Jaap las: kinderen kennen geen slecht weer, hetgeen kinderen kennen zijn verschillende weertypes. Zo kan het warm en zonnig zijn, je kunt dan lekker zwemmen of zandkastelen op een strand bouwen. Het kan regenen, tijdens en na de bui liggen er overal plassen waarin je lekker kan springen en spetteren met rubber laarsjes aan.
Sneeuwt het, dan komt de slee van zolder en hoor je geen kind klagen. De norm “slecht weer” is een aangeleerde norm net zoals alle normen en waarden die in dit deel van de wereld gelden aangeleerd zijn. Denk niet dat ik een hekel heb aan het aanleren van normen en waarden, het hoort bij opvoeden. Dat doet een ieder op zijn eigen manier.
Goed of slecht, mooi of lelijk, normaal of abnormaal.
Het is maar net in welk deel van de wereld jij leeft. Neuspeuteren, boeren en scheten laten is binnen onze cultuur “not done” oftewel: slecht, oftewel: abnormaal. Ik kan je garanderen dat het in bepaalde culturen abnormaal is om het NIET te doen. De geldende norm wordt bepaald door de grote groep. Mannen in pak dragen meestal een stropdas, daar kijkt echt niemand van op. Maar stel je voor dat die stropdas nog nooit door iemand geïntroduceerd zou zijn en jij kwam als eerste met zo’n gekleurde langwerpige lap om je hals aanzetten. De groep zou lachen omdat je zo’n raar ding om je nek bindt. Wij dragen kleren. Dit doen we om onszelf te beschermen tegen de elemanten maar ook om onze geslachtsdelen te bedekken. We hebben een aangeleerde schaamte als het gaat om het tonen van ons naakte lichaam. Sterker nog: naaktlopen wordt bekeurd mits het niet op een naaktstrand of in een sauna is. Ik Afrika zouden de bonnenboekjes en de wetshandhavers niet aan te slepen zijn. Ten opzichte van onze kinderen zijn ouders vaak aseksueel. Het idee dat mijn ouders HET drie keer hadden gedaan om hun kinderen te krijgen vond ik als kind maar ranzig. Als kind betrapte ik hen nog nooit tijdens een intense vrijpartij en volgens mijn moeder deden ze dat ook niet. Er zijn culturen waar ouders vrijen in het bijzijn van hun kinderen. Dit kun je wel heel erg raar vinden maar het is een vaststaand feit dat er binnen deze samenlevingen geen verkrachtingen plaatsvinden. Ook misbruik van minderjarigen komt hier niet voor.
Wanneer wij anders zijn dan onze omgeving brengt dat vaak een schaamte met zich mee. Hetgeen waarvoor wij ons volgens onze opvoeders zouden moeten schamen is aangeleerd gedrag. Oude rolmodellen belemmeren ons in onze ontwikkeling. Gewoontes die van generatie op generatie worden doorgegeven, vaak zonder dat wij ons afvragen of het wel terecht is. Vaak zonder dat wij die gewoontes toetsen aan de tijd waarin we leven. Ik herinner me een coach die een mooi voorbeeld hiervan beschreef. Het verhaal gaat als volgt: Er was eens….een jonge vrouw die heerlijke rollade bakte. Iedere zondag trakteerde ze haar man op deze lekkernij en haar man vroeg op een gegeven moment wat nu eigenlijk het geheim was van haar overheerlijke rollade. ‘Nou gewoon’, sprak de vrouw, ‘ik snij een stukje van de voor- en achterkant van de rollade af en bak hem aan. Vervolgens laat ik hem lekker garen in de pan’. Het geheim van de afgesneden stukjes had ze van haar moeder geleerd en volgens haar was dat hetgeen het vlees zo bijzonder maakte. Op verzoek van haar man vroeg ze aan haar moeder waarin het geheim van de afgesneden “kontjes” schuilde. ‘Ach kind’, zei haar moeder, ‘dat zou ik aan oma moeten vragen, die deed dat al lang voordat ik getrouwd was’. Omdat ze nu eindelijk het geheim wilde weten werd oma gebeld. Oma zat op haar 96e nog kwiek in het verzorgingstehuis en op de vraag waarom ze de “kontjes” van de rollade sneed antwoordde ze: ‘nou, dat had geen speciale reden, de rollades waren meestal te groot en ik had in die tijd geen grotere pan.
Si non è vero è ben trovato (als het niet waar is dan is het toch goed gevonden)
Si non è vero è ben trovato (als het niet waar is dan is het toch goed gevonden)
Of het een waar gebeurd verhaal is weet ik niet maar ook al is een verhaal niet altijd waar, dan kan het toch de moeite waard zijn om gelezen te worden.
Wat jij mooi of lelijk vindt zegt niets over het voorwerp waarover je oordeelt. Het zegt iets over jou, over jouw smaak. De werkelijkheid is niet aan de orde. Of iets goed of slecht is wordt bepaald door wat de grote groep ervan vindt. Onaangepast gedrag ten opzichte van de meerderheid wordt vaak geïnterpreteerd als gek, abnormaal, slecht.of in het ergste geval asociaal. Aan de andere kant van de wereld kan het heel anders zijn. Onder druk van het oordeel en vooroordeel van anderen belemmeren wij ons zelf vaak in onze groei.
Dus wanneer jouw omgeving vindt dat het slecht weer is omdat het regent dan denk je maar aan dit “schrijfsel”. Oftewel:……..LAAT JE NIKS WIJSMAKEN!
Voor de columns van Jan Jaap van Hoeckel ga je naar www.goedinjevel.nl
Naschrift 23 september 2012
Vandaag werd het boek van Jan Jaap gedoopt. Dit vond plaats in de Verkadefabriek te 's Hertogenbosch. Dat de titel van het boek 'Wie Heeft Ons In Godsnaam Geleerd Dat Regen Slecht Weer Is' zou zijn wist ik bij het schrijven van bovenstaand artikel niet. De werktitel tijdens het TenPages-avontuur was immers: Woorden Voor Mijn Vrienden'.
Nee, ik vind het niet erg dat je gebruik maakt van mijn boek in wording, Roger. Integendeel, fijn dat deze boodschap wordt doorgegeven, je help er mensen mee los te breken uit hun beklemmende patronen. Jouw verhaal is wat gedetailleerder dan het mijne, mooi hoe je de dingen beschrijft. Het verhaal van de rollade, heerlijk! Ik heb er smakelijk om gelachen! Groet,
BeantwoordenVerwijderenJan Jaap
Dank je Jan Jaap. Het "rollade-verhaal" vertelt hoe wij blijven hangen in oude rolmodellen zonder dat daar enig zinnige reden voor te bedenken is. Weet je, mijn "drive" om te delen (lees:schrijven en publiceren) is een drang om te delen. Een drang om kennis niet voor jezelf te houden. Deze energie voel ik bij jou ook heel sterk. Mijn inziens is deze overeenkomst debet aan onze virtuele vriendschap. Namasté vriend!
BeantwoordenVerwijderen