(16) De Verhalentafel.

EEN BIJZONDERE ONTMOETING AAN DE VERHALENTAFEL…….

Zondagmiddag 6 november 2011 om 14.36 uur,

(Roger)….lieverd, kijk eens naar deze broek, die heb ik toch schoon uit de kast gepakt? (Ingrid) ‘Ja maar als jij daar nog eerst mee in de tuin werkt krijg ik die spijkerbroek niet in één wasbeurt schoon’. ‘He, verdomme, ik stap zo meteen in de auto naar Den Bosch en heb geen zin om me nu nog om te kleden. Als die mannen strak in het pak lopen dan kom ik daar als enige in mijn spijkerbroek en overhemd’. Wie is Jan Jaap en wie is Martin? Hoe zien ze er uit, hoe zijn ze gekleed?  Verdorie, alsof ik zo onzeker ben. Maar stel je voor: ik stap in Den Bosch een restaurant binnen vergezeld door twee mannen die zich strak in een pak hebben gehesen en ik zit daar bij met mijn –net niet schone- spijkerbroek. Opeens schoot mij te binnen hoe wij ons ontmoetten. Jan Jaap , Martin en ik kwamen elkaar tegen op TenPages.com. Noem het maar de kweekvijver voor aanstormend schrijverstalent. Beiden zijn schrijvers die ongeveer tegelijkertijd hun manuscript hadden gepubliceerd op bovengenoemd schrijversplatform. De personen Jan Jaap en Martin zal ik zo meteen beknopt omschrijven, zodat ik niet te veel afdwaal van het thema “dresscode” waarvan ik dacht dat die er zou zijn. Wanneer je hetzelfde pad bewandelt, elkaar virtueel ontmoet en er opeens een grote drang ontstaat om elkaar “in het echt”  te ontmoeten dan hoef je toch niet voor een kleerkast te staan. Ik besloot te vertrekken als mezelf! Gewoon Roger, zoals Roger zich prettig voelt. Ik twijfelde nog of ik mijn elf jaar oude Hyundaii bus nog even door de wasstraat zou rijden, stel je voor: die Jan Jaap die heeft een glimmende bolide op zijn oprit staan en ik zet daar mijn “volgescheten”  busje achter. Maar nee, ik vertrok naar Den Bosch in mijn dagelijkse kloffies en mijn ”vogelpoep-bus”. Ik woon nu eenmaal graag in een straat waar dikke platanen  huisvesting bieden aan een veelvoud aan vogels. Vogels die net als wij ook stoelgang hebben. De enige verschillen zijn de hoogte en de frequentie. Tijdens mijn rit naar Gemonde (vlakbij Den Bosch,  de woonplaats van Jan Jaap) voelde ik me als een puber die naar zijn eerste afspraakje ging. Ik zou mensen ontmoeten die ik louter kende van het internet. Onze afspraak was om vier uur maar zoals een echte Limburger betaamt te doen wordt er een Limburgs kwartiertje aan vast geplakt en komt iets later.

16.19 uur

De aankomst was meer dan hartelijk. Een warm welkom in een gezellige Brabantse boerderij. Jan Jaap publiceerde zijn manuscript “Woorden Voor Mijn Vrienden” en Martin “Dansen Met Herinneringen”. Jan Jaap is een verhalenman. Hij schrijft verhalen voor vrienden en publiceert deze.  Bij binnenkomst in de gezellige -met riet gedekte- boerderij nam ik plaats op de bank voor de enorme salontafel. De tafel stond vol met “prullaria”. Elk voorwerp op de tafel herbergde een verhaal en het eerste woord dat in mij opkwam was: Verhalentafel! Ja natuurlijk: bij een verhalenman hoort een verhalentafel en een verhalenboek en een………goed verhaal.                                                                  Vanuit Lelystad kwam Martin aan op het station van Den Bosch. Jan Jaap haalde hem op vlak voordat ik arriveerde. Ook had ik wat aandelen in het manuscript van Martin geïnvesteerd en had daarmee een Nintendeo 3DS gewonnen. De laatste zondag in september was een warme zomerdag. Het was heel rustig op TenPages en bij wijze van experiment verlootte hij dit “speeltje” om de stilte te breken onder investeerders die minstens vijf aandelen kochten. Een aandeelhouder kocht er vier en ik acht! Eindelijk was ik eens winnaar van iets! Martin voegde de daad bij het woord direct na mijn aankomst en overhandigde mij de Nintendo.                                                                                                                                                                              

Daar zaten we dan, drie mannen uit verschillende geboortejaren op een gelijke frequentie.  Een vertrouwd gevoel alsof we elkaar al jaren kende. Ik gebruik bewust het woord "leeftijd" niet want leeftijd noem ík de tijd waarin je leeft. Wij leven in 2012, dat is onze leef-tijd! Onder het genot van Franse kaas, olijven en niet te vergeten een Margeaux  uit 1981 praatten en filosofeerden wij alsof we ooit klasgenoten waren. Wij zijn zonder twijfel zeer met elkaar verbonden. De middag vloog voorbij, immers  “time flies when you’re having fun”.  Voor de avond had Jan Jaap  gereserveerd bij een restaurant in de binnenstad waar we heerlijk hebben gegeten. De zesde november werd een dag met een gouden randje. Een dag waarop ik twee mensen ontmoette die mij weer inspiratie gaven. Inspiratie die ik hard nodig had omdat ik al twee jaar aan mijn boek werk maar door vermeend tijdsgebrek niet voltooi.

Na ons etentje in de binnenstad van Den Bosch brachten we Martin weer naar het station. (zie foto) ik had nog een ritje voor de boeg. Een mooie gelegenheid om op de stille snelweg mijn dag te verwerken. Jan Jaap, de verhalenman. Martin, de copywriter die diep over het leven nadenkt. Twee mensen die een onuitwisbare indruk op mij hebben gemaakt mocht ik zomaar ontmoeten. Zomaar, omdat ik rondstruin op TenPages.

In 2012 zal een dag komen waarop ik mijn manuscript op TenPages publiceer.  Ik hoop vurig dat ik ook de steun en de warmte mag ontvangen zoals mijn vrienden dat ontvingen. Deze week verkocht mijn tiende investering alle aandelen. Wat mijn aandelen in de boeken me in de toekomst zullen brengen is nog onzeker maar de vriendschappen zijn rijkelijk.

Heb je ook iets met "schrijven" of zou je eens willen investeren in aanstormend talent, ga dan eens voor de aardigheid naar TenPages.com. Voor een goed advies kun je ook bij mij terecht.Waarom? Ik investeerde in manuscripten en schoot in een half jaar tien keer raak. Dat noemen ze bij TenPages: Een neus voor talent! Mijn meest recente vondst in de kweekvijver van TenPages wil ik jullie niet onthouden. http://www.tenpages.com/manuscript/maan

Het zal me niet verwonderen als we over een paar jaar massaal naar de bioscoop gaan om de verfilming van dit boek te gaan zien. Het is een mooi verhaal en het is geweldig geschreven door Guy Maalste. 

Namasté.........dat rijmt!